Dits die Excellente Chronijcke van Vlaenderen

Beghinnende van Liederick Buck den eersten forestier tot den laetsten, die door haar Vrome feyten, namaels Grauen van Vlaenderen gemaect Worden [...]

Hoe een Ambassaet quam wt Spaengien, aen den hertoge phelips, om te hebben teenen wijue Margriete sijn suster voor des conincx sone van Spaengien.

[fol. CC.lxxxi.v]

ITem in die selue maent so quam huyt Spaengien een groote personagie in Ambassade aen den hertoge Phelips, ende aen sinen Raet, omme te communikierene met hem lieden omme te hebbene teenen wettelicken wijue, Margriete die sustere vanden hertoge phelips, voor den sone vanden coninc van Spaengien. Vp twelcke tsamen ghesproken was met al den landen, also dat si alle daer inne consenteirden ende wel vanden aduijse waren. Ende was ghesloten dat voorseyde huwelic naer edeler wijse byden heeren vanden prinche, ende by den Ambassade voorseyde, die welcke ambassade daer te Bruessele eerlicken ontfanghen was, ende hem was grote triumphe ende chiere ghedaen, ende daer was een steicspel ghehouden dye wijle dat den ambassaduer daer was. Ende dat ghedaen sijnde namen orlof aen die bruyt ende vertrocken met blijscap weder naer huys.

¶ Item int selue iaer.xcv.so vertrac hertoghe Phelips van Bruessele naer Henegauwe, daer vele heren bi hem vergaderden, ende corts daer nae volchde hem sijn sustere met schonen state tot der stede van Namen. Ende men maecte daer grote ghereeschepe omme te treckene tot sijnen vader, ende sijn sustere bleef daer.

¶ In desen seluen tijt so haelden die tappers van duytscher hanse weder hare bannieren inne, midts dat si weder ghemolesteirt waren, aengaende vander assyse, ende en wilden haerlieder preuileigien niet laten in breken.

[xv.in April Anno.xcvi]

¶ Item.xv.in April Anno.xcvi.soe was te Brugghe huyt gheroupen, den paeys tusschen den coninc van Inghelant ende den Hertoge phelips van Bourgoengien, ter presencie van drie Heraulden, te wetene eene vanden Coninck van Inghelant, een vanden Hertoghe Phelips, ende een van Artoys, elc met haerlieder tornijckeel aen, so dat alle cooplieden mochten varen ende keeren vry ende sonder eenege molestacie, ende die veynstere daermen den paeys huyt riep ter ouder halle, die was behanghen met schoonder tapijtserie, ende daer stonden barnende toortsen. Ende dit ghedaen sijnde, so speilden die stadt speillieden van blijschepen, ende huyt triumphen.