Dietsche Warande. Jaargang 2
(1856)– [tijdschrift] Dietsche Warande–
Auteursrechtvrij
[pagina 179]
| |
V.
| |
[pagina 180]
| |
Al gheseit in corter tale.
3150[regelnummer]
Si waren van toverien meester wale;
Dese hadden tvolc sere ontweegtGa naar voetnoot1;
Maer god, alse die scrifture seegt,
Die draegt die sorghe van den mensche
BatGa naar voetnoot2 dan si souden wenschen,
3155[regelnummer]
Heeft desen orbore versien,
En̄ sendde daer matheeuse mettien,
Die apostele en̄ ewangeliste was,
Jeghen te predeken, alsic las.
Doen hi te nadaber binnen quam,
3160[regelnummer]
Ghinc hi predeken, alsict vernam,
Ons heren geboerte en̄ sine doet,
En̄ oec ontdecti hem al bloetGa naar voetnoot3
Der gokelaren quade leven.
Wien si siechede hadden gegeven
3165[regelnummer]
Met ingromancienGa naar voetnoot4, als wi verstaen,
Die ghenas st. matheus saen.
Doen woende te nadaber in die stat
.J. hiet candacis, ic seggu dat,
Die st. philips lange te voren
3170[regelnummer]
Hadde ghedoept, als wijt horen.
Doen hi vernam die niemareGa naar voetnoot5,
Dat .j. apostel daer binnen ware,
Liep hi met haesten te hant
Daer hi st. matheeuse vant.
3175[regelnummer]
En̄ viel hem te voeten op die stede,
En̄ sprac blidelike mede:
‘Nu sie ic wale openbare,
Dat u god heeft gesent hareGa naar voetnoot6,
DatGa naar voetnoot7 ghi dese stat soudt vrienGa naar voetnoot8
3180[regelnummer]
Van deser quader gokelien;
Dat dit sotte volc waent, sonder spod,
Dat dese gokeleren sijn god,
En̄ geloeven an hemGa naar voetnoot9 al te samen’.
| |
[pagina 181]
| |
Doen dit candacis maghe vernamen
3185[regelnummer]
En̄ sine vriende, quamen si saen
Vor den heilegen apostel staen,
En̄ baden hem sonder beide
Want candacius hadse bekeert,
3190[regelnummer]
En̄ hadde hem tgeloeve geleert.
Doen matheus dit hadde gedaen
Ghinc hi ganssenGa naar voetnoot4, sonder waen,
Alle die liede, die siec waren
Niet alleene, dat seggic twaren,
3195[regelnummer]
Die de gokelaren hadden gepijnt,
Also als die warheit schijnt,
Maer wie si waren en̄ wanenGa naar voetnoot5 si quamen,
Die ghenas hi al te samen.
Doen ghinc hi predeken harentareGa naar voetnoot6
3200[regelnummer]
Int lant tgeloeve openbare.
Hi conste openbare wale
Van allen lande alle tale;
Dit wonderde den lieden sere.
Doen leerde hem die heilege here
3205[regelnummer]
Tgeloeve GodsGa naar voetnoot7 met vaster tale,
Hoe hi quam mensche in den daleGa naar voetnoot8,
En̄ hi starf die doet van minnen,
En̄ hi verrees, dat seldi kinnen,
En̄ hoe hi te hemele es gevaren,
3210[regelnummer]
En̄ hoe hi noch, sonder sparenGa naar voetnoot9,
Sal neder comen doemenGa naar voetnoot10 hier,
En̄ erdrike verbernen in .j. vier.
Doen hi dit hadde verstaen
Quam daer geloepen .j. saen
3215[regelnummer]
En̄ seide, dattie gokelaren quamen,
En̄ brachten met hemGa naar voetnoot11 te samen
.IJ. draken, die waren gebonden
Met starken ketenen te dien stonden.
Ute harre kele vloech sulfer en̄ vier,
| |
[pagina 182]
| |
3220[regelnummer]
Alsoe alst bescreven es hier.
Die stanc die van hemGa naar voetnoot1 quam was so groet.
Dat daer liede vele bleven doet.
Doense dapostel hadde vernomen,
Dat si te hem waert waren comen,
3225[regelnummer]
Doen sechendeGa naar voetnoot2 hi hem ter selver vaert,
Ende ghinc ute ten draken waert.
Doen sprac candacius met desen:
‘Here latet bi uwen wille wesen
Dat ghi blijft binnen der doren,
3230[regelnummer]
En̄ ic sal luken hier op voren
Dese venstren, daer ghi wale
Jeghens die quadienGa naar voetnoot3 selt hebben tale,
Die hier vore die dore staen.’
Doen antwoerde matheus saen:
3235[regelnummer]
‘Eest dat ghi wilt ter selver vaert,
Soe trect sciere achter waert
En̄ laet mi ontdoenGa naar voetnoot4 die dore nu,
Ic ben sonder anxst, dat seggic u.’
Doen ghinc dapostele ute met desen,
3240[regelnummer]
Entie quadien, daer wi af lesen,
Stonden daer met horen draken.
Doen Matheus begonste naken
Doen vielen die draken met groter moeteGa naar voetnoot5
In slape vor st. matheus voete.
3245[regelnummer]
Doen sprac dapostele daer ter stont:
‘Nu proeftGa naar voetnoot6 of ghise geweckenGa naar voetnoot7 cont.’
Si proefdens, enGa naar voetnoot8 bescoetGa naar voetnoot9 hem niet.
Doen sprac matheus: ‘wats u gesciet?
Segt mi, waer es nu
3250[regelnummer]
U meesterie, des biddic u.
Nu lijtGa naar voetnoot10 dat ghi sijt verwonnen,
Want u en sal niet gehelpen connen
Alle die quaetheitGa naar voetnoot11, die ghi cont.
Nochtan willic teser stont
| |
[pagina 183]
| |
3255[regelnummer]
Dese draken op doen staen,
En̄ met ghemake wech doen gaen
Datsi niemen en selen deren;
U en sal helpen niet u weren.’
Toen gheboet hi den draken dat,
3260[regelnummer]
DatGa naar voetnoot1 si ghingen uter stat
Sonder iemene te doene scandeGa naar voetnoot2 daer.
Si dadent. Doen sprac daer naer
Matheus ten volke, dat daer stont:
‘Siet nu mach u wesen cont
3265[regelnummer]
Der quadien scande groet,
Die u leiden in die doet;
Maer wildi werken bi minen rade
Ic sal u bringhen uter scadeGa naar voetnoot3,
Want godGa naar voetnoot4 heeft mi, dats bekent,
3270[regelnummer]
Om u salicheit hier ghesent,
Om dat ghi dafgode soudt latenGa naar voetnoot5
En̄ volghen siere gerechter straten;
Ic rade u dat ghijs nieneGa naar voetnoot6 besaectGa naar voetnoot7,
Want hi ons allen heeft gemaect,
3275[regelnummer]
En̄ weder verlost van den valle,
Dien wi vielen alle bedalleGa naar voetnoot8
Over midsGa naar voetnoot9 die verboden spise,
En̄ adaem om haren raet,
3280[regelnummer]
Daer ons af quam dat meeste quaet,
Dat wi ter helle moesten varen
Eer hi hier neder quam sonder sparen.
DieGa naar voetnoot13 gods sone in erdrike,
En̄ ontfinc vleesch van onsen slike
3285[regelnummer]
En̄ menschelijc lijf
AnGa naar voetnoot14 marien, dat reine wijf;
En̄ was hier .xxxiij. iaer,
Niet vele min, dats waer.
| |
[pagina 184]
| |
Daer na starf hi bitterlike
3290[regelnummer]
Om dat hi ons in hemelrike
Woude erven met siere doet,
Daer die bliscap es so groet,
Dat ghene tonge, sonder waen,
In ghene tale en mochte bevaen.
3295[regelnummer]
En̄ daer en es gheens wenschens noet.
Want daer en comt siecheit no doet.’
Doen hi stont in dit sermoen
Hoerdi grote claghe doen.
Om sconinx sone, die doet was,
3300[regelnummer]
Was daer die rouwe, alsict las.
Doen geboet die coninc, sonder sparen,
Dat men dade comen die gokelaren,
Die tkint souden doen op staen.
Sie quamen daer beide, sonder waen,
3305[regelnummer]
En̄ pijndensGa naar voetnoot1 hem, alse wi horen,
Maer die pine was al verloren,
Sine conster toe ghedoen niet.
Alse candacius dit siet
Ghinc hi ter conincginne, alsict las,
3310[regelnummer]
En̄ seide datter een man was,
Die de dode conste op doen staen,
Entie zieke ghenesen saen.
Eugemia, die conincginne,
Sprac met .j. bliden sinne,
3315[regelnummer]
Tote eersamen lieden, die daer waren,
Gaet met candacis, sonder sparen,
En̄ bringt den heilegen man te mi nu,
Met werdecheden hier met u.
Doen die liede te hem quamen,
3320[regelnummer]
Ghinc hi met hem al te samen.
Doen hi daer quam dede hi saen
Tkint in ons heren name op staen.
Doen was die conincginne blide,
En̄ ontboetGa naar voetnoot2 ten selven tide
3325[regelnummer]
Alt volc, alsic hebbe vernomen,
Dat si daer met haesten comen,
| |
[pagina 185]
| |
Om te siene enen god,
In menschen gelikeGa naar voetnoot1, sonder spod.
Want hi doet teekene openbare,
3330[regelnummer]
Die niemen dan die god en ware
En mochte doen in erdrike.
Si quamen daer alle haestelike
Daer omtrent van allen landen.
Si brachten met hem offerande,
3335[regelnummer]
Die si souden offeren daer,
Dat wieroc en̄ goud claer.
Tierst datGa naar voetnoot2 matheus sach
Sprac hi ‘dat ic u seggen mach
InGa naar voetnoot3 ben niet gewarech god lichtGa naar voetnoot4
3340[regelnummer]
No god, maer sijn arme knecht,
Die mi hier tote u heeft gesent.
Om dat hi wille, dat ghi kent,
Dat hi god es, sonder waen,
Dede hi desen doden op staen,
3345[regelnummer]
En̄ hi wille, dat ghi kent sijn werc,
Dat hi es boven, en̄ hi es sterc
En machtech in sine dade.
Wildi werken bi minen rade,
Soe ontfaet u doepsel saen.
3350[regelnummer]
Alse ghi dit hebt ghedaen
Soe neemt dit zilver en̄ dit gout,
En̄ dese rijcheit menich fout,
En̄ timmerter mede kerken ons heren,
Daer ghi hem in moegt dienen met eren;
3355[regelnummer]
Hier ane leghet vele batGa naar voetnoot5
Dan ane mi, ic segge u dat.’
Doen si kersten waren ghedaen,
Ghingen si alle sonder waen
Die kerke met haesten maken.
3360[regelnummer]
Oec seggic u in waren saken,
Dattie kerke ghetimmert was
In .xxv. daghen, alsict las.
Doen noemese matheus
| |
[pagina 186]
| |
Op-verstannesseGa naar voetnoot1, wi lesent dus,
3365[regelnummer]
Want tien tide daer gescieden
.IJ. op-verstannessen, als ons bedieden
Die vrayeGa naar voetnoot2 ystorie, sijts gewes.
Dierste van desen .ij. een es
Op-verstannesse van den kinde
3370[regelnummer]
Dien god sijn leven weder sinde
Om st. matheus bede,
En̄ om die liede noch oec mede.
Dander op-verstannesse was groet,
Doen tvolc op-stont van der doet
3375[regelnummer]
Der sonden, daersi in hadden geleghen,
En̄ dienden gode sonder ontweghenGa naar voetnoot3;
Daer na hiet die kerke aldus.
Doen bleef daer wonende matheus
Int lant .xxxiij. iaer,
3380[regelnummer]
En̄ ordineerde bisscoppe daer,
En̄ papen en̄ clerke mede.
Egippus, die coninc van der stede,
En̄ eufemia, die conincginne,
En̄ eufromon, sijn sone, dien god minne,
3385[regelnummer]
En̄ sijn dochter euphemia,
Wrachten alle, alsict versta,
Na st. matheus raet.
Euphemia, dat verstaet,
Sconincx dochter, hilt suverhede
3390[regelnummer]
Al haer leven, dats waerhede.
Mi ware te telne alte suaerGa naar voetnoot4
Hoe menegen sieken hi ganste daer,
En̄ hoe menegen doden hi genas daer iegen.
Hier biGa naar voetnoot5 laet ict ombescreven
3395[regelnummer]
En̄ segge u davonture voert.
Egippus die coninc van der poertGa naar voetnoot6,
Doen hi was van iaren out,
Moesti gheldenGa naar voetnoot7 sine scoutGa naar voetnoot8,
Die hem die nature geboet,
| |
[pagina 187]
| |
3400[regelnummer]
En̄ sterf in heilicheden groet.
Doen dus was doet die heilege man,
Quam yrtacus, .j. quaet tyran,
En̄ ontfinc tconincrike met desen.
En̄ doen hi sach dat scone wesen
3405[regelnummer]
Sijns vorsaten dochter, eufemia,
Dede hise te wive soeken na.
Doen en wouds die maegt niet doen.
Mettien essi te matheuse gevloen
En̄ bat hem, dat hi haer helpe dadeGa naar voetnoot1.
3410[regelnummer]
Matheus sprac: ‘ghi seles sonder scade
En̄ sonder sonde af comen wale.’
Doen gheentGa naar voetnoot2 was die tale,
Entie maegt soude wech gaen,
Quam yrtacus tote hem saen
3415[regelnummer]
En̄ sprac hem ane al dus:
‘Helpt mi, lieve matheus!
Dat ic van haer hebbe mijn gevoechGa naar voetnoot3;
Ic sal u gheven goeds genoech.’
Doen antwerde matheus saen:
3420[regelnummer]
‘Ghi selt mi saterdaghe gaen
Ter kerken, daer selen comen
Vrouwen en̄ maechde, hebbic vernomen,
Daer moghedi horen hoe ic sal
Den huwelec prisen al.’
3425[regelnummer]
Tsaterdaghes, alsict hebbe vernomen,
Es euphemia comen,
Met .ij. c. maechden wale,
Om te hoerne sine tale.
Oec quamen daer maechde en̄ vrouwen.
3430[regelnummer]
Matheus begonste te doene met trouwen
Sijn sermoen en̄ prijsde den huwelec sere,
Maer hi prijsde vele mere
Suverhede sekerlike
Want si es gods gelike,
3435[regelnummer]
En̄ men comter gode naest mede.
‘Nochtan recht huwelec, dats waerhede,
En̄ (l. es) oec te prisene in die wetGa naar voetnoot4,
| |
[pagina 188]
| |
Want hi es van gode geset,
Entie heilegen hier te voren
3440[regelnummer]
Waren in huwelike, als wijt horen:
Abraham, ysaac en̄ jacop,
En̄ moyses mede, sonder scop,
Entie heilege david twaren;
Wie was heileger dan dese waren?
3445[regelnummer]
Niemen daer ic noit af las,
In doude witGa naar voetnoot1, sijt seker das.
Oec was peter ghehuwet met,
Die bloeme was van onser wet,
Maer suverheit es bloeme, alsic lieGa naar voetnoot2,
3450[regelnummer]
Want ihesus hiltse en marie,
Sijn moeder, die conincginne vrieGa naar voetnoot3,
En̄ menech, dien gode gebenedie.’
Doen yrtacus hoerde dese tale
En behaghese hem niet wale,
3455[regelnummer]
Dat hi suverheit prijsde boven.
Doen begonste sere dovenGa naar voetnoot4
Die quade coninc yrtacus,
En̄ wachte matheus, wi lesent dus;
Doen hi sijn sermoen hadde gedaen,
3460[regelnummer]
En̄ en-wech soude gaen,
Quam van achter die quade tyran,
En̄ dor-stac den heilegen man,
Met .j. swerde dor den lichame.
Aldus starf, sonder blame,
3465[regelnummer]
Matheus, die ewangeliste.
Doen tvolc die niemare wiste,
Dat dapostelc was doet,
Liept met haesten groet,
Tsinen palayse, sonder waen,
3470[regelnummer]
En̄ woudene verbeenenGa naar voetnoot5, saen.
Doen dit die papen vernamen
Entie heilege liede te samen,
Liepen si met haesten naer
| |
[pagina 189]
| |
En̄ verbodent den volke daer,
3475[regelnummer]
Om dat si niene wouden dat men sprake,
Dat sijt daden om enege wrake,
Want god wilt endelike al
Na sinen wille groet en̄ smal.
Doen ghinc wech tvole met sereGa naar voetnoot1
3480[regelnummer]
Daer doet lach die heilege here,
En̄ groevene met werdecheden.
Doen stichtense over sinc lede
Ene scone kerke cortclike
Wel ghemaect diere en rikeGa naar voetnoot2.
3485[regelnummer]
Doen ghinc euphemia met groter spoel,
En̄ gaf den armen al haer goet,
Want si wiste wel ten selven tiden
Dat si vor tgeloeve moeste striden,
Want yrtacus sendde dare
3490[regelnummer]
Vele vrouwen tote hare,
Dat si haer raden souden sere,
Dat si name haren here,
Maer al die raet was ieghen spoetGa naar voetnoot3.
Nu hoert wattie tyran doet.
3495[regelnummer]
Doen senddi den gokelare daer;
Dat en bescoet hem niet .j. haer;
Doen dat die quade tyran sach,
Dede hi dat ic u seggen mach
En̄ dede der maegt huus ontsteken.
3500[regelnummer]
Maer god, die dit woude wreken,
Dede .j. engel van boven comen,
Die dat vier heeft ghenomen
En̄ droegt op sconincs zaleGa naar voetnoot4
En verbernese al te male,
3505[regelnummer]
Soe dattie coninc cumeGa naar voetnoot5 ontvloe,
En̄ sijn sone mede alsoe.
Nochtan hadde hem beter ghesijn,
Warense verborntGa naar voetnoot6 in schijn,
Want sconinx sone, dat seldi weten,
| |
[pagina 190]
| |
3510[regelnummer]
Was metten duvelen beseten,
Dat menGa naar voetnoot1 moeste sonder beiden
Ghebonden toten grave leiden,
Daer st. matheus lichame lach,
Daer starf hi daert menich sach.
3515[regelnummer]
Yrtacus selve, die quade tyran,
Die dor-stac den heilegen man,
Wart ghequelt met laserien,
Alsoe als ons die boeke lienGa naar voetnoot2,
Dat hi hem in onverduldecheden
3520[regelnummer]
Dor-stac al daer ter steden,
Alse hi den apostel hadde gedaen.
Doen coes tvolc behordeGa naar voetnoot3 saen,
Dat was egippus ioncste sone
En̄ euphemien broeder die ghone.
3525[regelnummer]
Doen hi out was .xxij. iaer
Maecte sine coninc daer.
.Xliiij. iaer daer na
Regneerdi alsoe ict versta
En̄ leefde alse .j. heilech man,
3530[regelnummer]
En̄ stichte menege kerke dan.
En̄ hilt tgeloeve met eren groet,
En̄ goeddeGa naar voetnoot4, vor sine doet
Sine kindre met eren hoghe,
Den enen coninc, den andren hertoghe.
3535[regelnummer]
Alse hi hadde beset soe wale
Sine dincGa naar voetnoot5, voer hi ten selven male
In hemelrike, dats waerheit fijn,
Hi, entie heilege suster sijn.
Hier af willic laten bliven,
3540[regelnummer]
En̄ wille u van den mindren jacoppe scriven.
[St Jacop de mindere.]
Die heileghe jacop, die broeder was,
Beide der apostele symon en̄ judas,
En̄ suster sone was marienGa naar voetnoot6,
| |
[pagina 191]
| |
Jhesus moeder, alsic hore lien,
3545[regelnummer]
Oec hiet maria dese vrouwe,
Alsoe alsict hier bescouwe.
Deser marien vader was
Jhosefus broeder cleophas.
Dese ioseph, horic lien,
3550[regelnummer]
Hadde ghetrout der maegt marien,
St. anne was sijn ouder moeder,
Dese jacop hiet ons heren broeder,
Bi .iij. redenen, die daertoe sijn,
Die wi vinden int latijn.
3555[regelnummer]
Dierste es dattie ioden plaghen
Broeder te heetene in dien daghen
Die twier suster kindre waren
Of twier ghebroedre, twaren;
Dander was, als wi verstaen,
3560[regelnummer]
Dat hi was alsoe gelijc gedaenGa naar voetnoot1,
Dat, die niet met hem omme en ghingen,
Ne consten geweten sonderlinghe
Welc deene ofte dandre was,
Daer omme dadense, alsict las,
3565[regelnummer]
Den ioden iudase cussen saen,
Om dat si duchten dat si vaen
Mochten jacoppe aldus,
En hem soude ontvlien ihesus.
Die derde redene die was groet,
3570[regelnummer]
Doen god smakenGa naar voetnoot2 woude die doet,
Sprac jacop dat hi nemmermere
En ate, god en soude verrisen ereGa naar voetnoot3.
Doen god op was ghestaen,
Quam hi tote jacoppe saen,
3575[regelnummer]
En Sprac hem ane, dats waerheit fijn:
‘Sijt blide, lieve broeder mijn!
Ic ben verresen wildijt weten,
Als ghï wilt moghedi gaen eten.’
Oec hiet hi die gerechte jacop mede
3580[regelnummer]
Om sine grote heilichede,
| |
[pagina 192]
| |
Want hi was heilech, alsict vernam,
Eer God in ertrike quam.
Hine dranc noit citer no wijn,
En̄ noit en ontbeetGa naar voetnoot1 die mont sijn
3585[regelnummer]
Vleesch, no sijn hoeft
En wart noit gedwegenGa naar voetnoot2, des geloeft,
No oec ghebaedt sine lede,
Oec waren sine cledre mede
Niet van wollen, dats ware,
3590[regelnummer]
Maer van herden kemels hare.
Hi hiet die minder iacop, alsict las,
Om dat dandre ouder was.
Oec was dandre jacop ere
Jongre gemaect van onsen here.
3595[regelnummer]
Daer omme was hi meerre geheten.
Dese mindre, dat suldi weten,
Was jongre van iaren,
En̄ oec in dambacht na quam, twaren.
Dese was erenst in sijn ghebede
3600[regelnummer]
Dat wi lesen in selkerGa naar voetnoot3 stede,
Dat hi cloven hadde in sine knien
Van vele venienGa naar voetnoot4 bi dien.
DorGa naar voetnoot5 tvolc van ertrike dedi dat.
Doen was ierst bisscop in die stat
3605[regelnummer]
Van jherusalem, dats waer,
Doen sanc hi dierste misse daer,
Die noit na jhesus gesongen was.
Daer bekeerdi, alsict las,
Menegen mensche, sonder waen,
3610[regelnummer]
Alsdat die phariseus verstaen
Hadden, entie scriben mede,
Ghinghen si ter selver stede
Daer si st. jacoppe vonden,
En̄ spraken hem ane ten selven stonden,
3615[regelnummer]
In diere maniere als ghi moghet horen.
‘Heilege jacop ute-vercoren
Wi bidden u, om ons heren wille,
Dat ghi openbare en̄ niet stille
| |
[pagina 193]
| |
Segt van ihesuse die ware tale,
3620[regelnummer]
Want hier sal comen tesen male
Vele volcs, dat verdoeft es sere,
Wi selen u doen grote ere.’
Jacop sprac: ‘ic saelt doen gerne,
Dies en staet mi niet tontberneGa naar voetnoot1.’
3625[regelnummer]
Jacop verstont haer gevenijnde tale,
En̄ den gront hare quaetheit wale,
Dat sine proefden, en̄ sochten
Oft sine iet verkerenGa naar voetnoot2 mochten.
Doen daden si iacoppe gaen
3630[regelnummer]
Boven in den tempel staen,
Om dat hi ihesus lachtren soude,
Doen begonste jacop boude
Sine tale aldus, dat weet ic wel:
‘Hoert ghi, heren van israël!
3635[regelnummer]
Daeromme ben ic gestaen hier boven,
Dat ic ihesum, dien wi loven,
Van hem die waerheit wille maken cont:
Ic saelt oec doen in corter stont,
Na miere bester moghentheden,
3640[regelnummer]
Want mi ees harde sere gebeden,
Ic segt u en̄ make in inneGa naar voetnoot3,
Dat god, dor onser alre minne,
Die vader van hemelrike es,
Sende den sone, des sijt gewes,
3645[regelnummer]
Hier neder in onse arme stat,
In der reinre maghet vat;
Daer hi noyt dach en hadde vrede
Jeghen der ioden felhede.
Int leste droeghen si over eenGa naar voetnoot4,
3650[regelnummer]
Beide scriben en̄ phariseen,
En̄ dadenGa naar voetnoot5 pylatusse vaen,
En̄ ane .j. cruce slaen,
En̄ seiden dat al openbare,
Dat hi ware .j. gokelare,
| |
[pagina 194]
| |
3655[regelnummer]
En̄ niet ghewarech god.
Nogtan seggic, sonder spod,
Dat hi god was meer no min,
Sonder ende en̄ beghin,
En̄ gelijc in siere godhede
3660[regelnummer]
Den vader, dats waerhede.
Sine godheit seggic, sonder waen,
Maer die menscheit was onderdaen
Den vader, want si minder was.
Na sijn doet, sijt seker das,
3665[regelnummer]
Stont hi op ten derden daghe;
Ic saegt, danGa naar voetnoot1 es ghene saghe,
Die hier neder met hem waren
.XI. daghe was hi twaren
Hier neder bi ons in erterike,
3670[regelnummer]
En̄ at ende dranc waerlike;
Daer na, doen .xxx. daghe en tiene
Volcomen waren bi sinen aensiene,
Voer hi te hemele daer wijt saghen.
Wi bleven in sere en̄ in claghen,
3675[regelnummer]
Maer hi geloefdeGa naar voetnoot2 ons, hi soude ons saen
Sinen heilegen geest doen ontfaen,
Alse hi oec doen dede;
Hi quam tote ons optie stede,
Die heilege geest leerde ons te hande
3680[regelnummer]
Alle take van allen lande.
Hi sal noch comen doemen hier
Ertrike, en̄ verbernent in .j. vier.’
Doen jacop dit hadde doen verstaen,
Begonste tvolc te roepen saen
3685[regelnummer]
‘Osanna!’ in ebreusche tale:
‘Wi geloeven an ihesum wale,
Dat hi ghewarech god es.’
|
|