Een devoot ende profitelyck boecxken

N^o. CCIII.aant.

ℂ Op die selue wise.

1.
ALs ic aensie mijn leuen al
Ende ic peyse om die bitter doot.
Die ick cortelijc steruen moet
Ick en weet nyet wanneer dat wesen sal
2.
Dan bidden wij Gode vanden throon
Dat hi ons wil leeren den hoochsten keere
Om te comen ter hooger eere
Onder die engelen schoon
3.
O mensche wilt v herte tot nii waert keeren
Om te comen in mijn rijcke
Den hoochsten wech sal ic v leeren
Ick en sal v niet beswijcken
4.
Minnet ende verdraecht wel uwen euen - kersten
Ghelijc v selueu/ en sijt niet rebel
Ende wandelt al sonder listen.

[p. 236]

 

⁺

 

Scout des werelts quaden rel

 

5.

 

O heere ick volchde gaerne uwen raet

 

Maer het valt mi seer sware

 

Want mijn nature begheert altijt wraeck

 

Sonder yemant te sparen

 

6.

 

Hier toe trect mijn natuere soc stras

 

Dat si die reden wil verwinnen

 

Aldus heb ic een eewich geclach

 

In mijn herte van binnen.

 

7.

 

Wij mochten wel peysen waren wij vroet

 

Wat Christus om onsen wille verdroech.

 

Doen hi hem van Iudas liet cussen ter stont

 

Aen sinen lieuen heyligen mont

 

8.

 

Ick gheue mi op: het is meer dan tijt

 

Ick legghe mijn hooft in uwen schoot

 

Dat ick v vry eygen bliuen wil.

 

Ghestadich/ gheduerich tot in die doot.

 

9.

 

Mocht ick dat wesen Gods ghebruycken

 

So minnelijck inder herten mijn

 

So soude ic alle dinc buyten sluyten

 

Die mi een hinder mochten sijn.

 

10.

 

Daer toe soe en can ick niet gheraken

 

Het moeste my sijn een stille afgront

 

So soude ick sien ende leeren smaken

 

Hoe lief met liefde spreect sonder mont.

+ Fo. C.xiij.^r-Fo. C.xiij.^v