Een devoot ende profitelyck boecxken

[p. 227]

⁺

+ Fo. C.viij.^r-Fo. C.viij.^v

N^o. CXCV.aant.aant.

ℂ Dit is die wise van Ick sach mijn heere van valckensteyn

1.
Met liden swaer ben ick beuaen
Nu ende tot allen || stonden
Mijn vruecht die is nu al ghedaen
Met druck ben ick ghebonden.
2.
O sceyden wat hebdy mi ghedaen
Ghi stoort mijn herte binnen
ghi cost mi menigen droeuen traen
Ghi quelt mijn ionge sinnen
3.
Wat vruechde mach mi gheuen moet.
Als ic ghedencke der qualen
Maer liden maect den menigen vroet
Die in genoechten dwalen
4.
Dat liden sterct den crancken moet
Het temt die wilde sinnen
Het maect den mensche van binnen vroet.
Het leert hem Gode minnen
5.
Och edel liden ghi sijt so goet
Ghi leert den traghen striden
Ghi bedwingt den iongen moet
Die ghi beswaert met liden
6.
Eer ic met liden was beuaen
So dwaelde ick buyten pade
Mer liden heeft mi doen verstaen
Dat ick nu leue bi rade
7.
Och liden ghi sijt Gode weert
Mer seer hert sidy den menschen
Mer die bekent uwen edelen aert
Die plach om v te wenschen.
8.
Ick wil gaen keeren minen sin
Ende stellen mi tot striden
Och waer ic come oft waer ic bin
Altijt so vinde ick liden
9.
Had ick mi te deghe bedacht
Ende mi te deghe versonnen
Ic had den strijt ten eynde bracht
Die ick nu heb begonnen.
10.
Die dit lieken heeft ghedicht

[p. 228]

 

⁺

 

God sterckse in sijnder minnen

 

So dat haer liden werde verlicht

 

Dat haer beswaert van binnen

 

11.

 

Want iongen die bedwongen sijn

 

Tes wonder wat si liden

 

Maer al is liden grote pijn

 

Na liden coemt verbliden.

+ Fo. C.viij.^v-Fo. C.ix.^r