Een devoot ende profitelyck boecxken
(1889)–Anoniem Devoot ende profitelyck boecxken, Een–
Auteursrecht onbekendNo. CLXV.aant. 1.
Het daget inden oosten
Die sonne scijnt ouer al
Wie heer Iesum wil minnen
Hi en slape nu niet so langhe
2.
Och slaepty nu so langhe
Dat en is v nemmermeer goet
Het sal v namaels rouwen
Als ghi loon ontfangen moet
3.
Het lach een arm ioncfrouken
Op haerder camer en sliep
Si heeft so groten verlangen.
Dat haer Gods engel op riep
4.
Och en laet v nyet verlangen
Wel edel ioncfrou soet.
Hi wil v boden seynden
Alst hem dunct wesen goet
5.
Ick en weet van gheenen bode
Van gheenen bode so goet
Mi en mach niemant troosten
Dan Iesus mijn minneken soet
6.
Och stelt v herte te vreden
Wel edel ioncfrou sijn
Hi wil v tauont schincken
Van sinen besten wijn
7.
Och mochten wi eens drincken
Van sinen soeten dranck
So mocht ons wel verlangen
Al na sijns vaders lant
8.
Och als wi nu daer comen
Al in dat salighe huys
Bi mijn liefken te rusten
So en iaecht ons niemant wt
9.
Ick heb so lange gheiaghet
Dat ick gheuanghen heb
Na een dat mi behaghet
Een gheselleken wel ghedaen ||
10.
Sijn trou heeft hi mi toeghesacht
Dat edel beelde schoon
Die mijn heb ic weder ghebracht
Hi is mi onderdaen
| |
[pagina 197]
| |
11.
Ic en cans niet te volle gheprisen
Hi is mi veel eeren weert
Bouen al die gheen die leuen
Mijn hert gheen ander en begeert
12.
Och root is hi ghecleedet
Die alder liefste mijn
Wat draecht hi aen sijn handen
Van goude een vingerlijn.
13.
Een vingerlijn root van goude
Bedwingt dat herte mijn
Ic meyne dat op mijn heneuaert
Dat hi die liefste sal sijn.
14.
Dat cranselijn dat hi draghet.
Dat is van bloede so root
Sijn lichaem heest hi ghegeuen
Voer mi in die bitter doot.
15.
Sijn hooft heeft hi ghenegen
Al om te cussen my
Dat neem ick op mijn heneuaert
Dat hi die liefste sal sijn
16.
Sijn handen sijn hem doerslagen
Met plompe nagelen drie
Sijn herte is op gheloken
Met een spere seer wye.
17.
Daer in so moet ick rusten
Met alder herten gront
Na hem staet mijn verlanghen
Nae sinen rooden mont
18.
Nu is hi af ghenomen
Verresen vander doot
Den ioden is hi ontganghen
Verwonnen is alle sijn noot.
19.
Die helle heeft hi ghebroken
Al om te soecken mi
Dat neem ic op mijn heneuaert
Dat hi die liefste sal sijn.
20.
Nu is hi op gheclommen
Al in des hemels throon
Daer hi eewelijc sal regneren
Al bouen die enghelen schoon
21.
Sinen heyligen gheest wilt hi ons seynden
In onser herten gront
Na hem staet mijn verlangen
Na sinen rooden mont
|
|