Een devoot ende profitelyck boecxken


N^o. CXIII.aant.
ℂ Op die selue wise. 1. ICk mach wel clagen mijn verdriet Ende al met weenenden ooghen Dese werelt en wilt achten niet Dat doet mijn herte verdroogen
[pagina 142]
Ga naar margenoot+ Wilt v oochskens op mi slaen Iesu liefste dagheraet Mijn sonden ende mijn misdaet Die sijn wel also quaet Ic worde dicwils desperaet Ic en siets niet langer te ghedoogen 2. Nature ghi waret diet mi riet Dat ic dese werelt soude beminnen Mer aylacy acharmen wat mi gheschiet Haer bedroch en conste ic niet bekinnen Ontsanct der tranen vloet Wt minen bedroefden moet Dat dunct mi wesen goet. In minen teghenspoet \|\| Dit waer mi wat versoet Oft anders moet ick ontsinnen 3. Een troostelijc woert is my nu confoort Van Iesu in mijns herten gront Na ander confoort ic mi niet en spoer Bedroch heb ic daer in vonden O Iesu siet doch op mi So ben ic der droefheyt vry Och noyt niemant so blide Als ic nu si op desen tide Wilt ghi mijn herte doerwonden 4. Orlof werelt feninich bloet Met rouwe gae ic mi cleeden Heere verlicht mijn herte ende minen moet Ende wilt mi troost verleenen Teghen des lidens tijt So maect mi een iolijt Ende dies seker sijt Mijn herteken v eyghen blijft Om scade noch om profijt So en sal ick van v niet sceyden	margenoot+ Fo. lxvi.^v-Fo. lxvij.^r