Een devoot ende profitelyck boecxken

[p. 135]

⁺

+ Fo. lxiij.^r-Fo. lxiij.^v

N^o. CVII.aant.

ℂ De wise van die Molenarinne

1.
ICk wil mi gaen vermeyden
Ende laten die werelt staen ||
Tot Iesus mijnen lieue
Wil ick mi keeren gaen.
Mijn herte wil ic hem gheuen.
Gaen beteren mijn leuen
Hi sal mi wel in sijn gracie ontfaen
2.
Hier is so grooten pine
Al in dit aertsche dal
Hier is so veel te doene
Eer wijt connen versmaden al.
Conden wij die dinghen laten
Die ons meer scaden dan baten
Het bewaerde ons voer menighen val.
3.
Wij hadden gaerne ruste
Hoe sullen wi daer gheraken an
Wij moeten ons bedwingen
Dats dbeste/ diet wel ghedoen can
Ende gaen leeren sternen
Van liden maken ons erue
Oft anders yst verloren al.
4.
Ons seluen moeten wij laten
Ost anders yst al niet
Hebben wij gheen charitate
Al ander duechden en baten ons niet
Ons herte tot Gode draghen
Ende nieuwers el na vraghen
Dan tonser salicheyt en dient
5.
Och conden wij ghecrighen
Een die ons so wel betaemt
Het is so schoonen vrouwe
Paciencie is si ghenaemt
Si sout daer al bestieren
Ons duechden leeren hantieren.

[p. 136]

 

⁺

 

So mochten wij lichtelijc voorder gaen

 

6.

 

Ick bid v alle gader

 

Dat ghi op v hoede sijt

 

Wilt dese duechden vercrighen

 

So worden wij namaels verblijt.

 

Die vyanden en sullen niet slapen

 

Can hi/ hi salt so maken

 

Dat ghi daer af beroouet sijt

+ Fo. lxiij.^v-Fo. lxiiij.^r