Een devoot ende profitelyck boecxken
(1889)–Anoniem Devoot ende profitelyck boecxken, Een–
Auteursrecht onbekendℂ Op die selue wise/ ost op Ick wil mi seluen troosten / ende maken eenen moet. Ost op Aenhoert ick sal beghinnen / om te singen een nieuwe liet1.
IC wil mi gaen vermeyden
Verhueghen minen moet
So mocht ick mi verbliden ||
Al in dat hoochste goet
Daer yst al in beuanghen
Dat mi verbliden mach
Aen hem so wil ick hanghen
Ghestadelijck sonder verdrach
2.
Wanneer dat ic aenscouwe
Die dinghen in deser tijt
So mach mi dan wel rouwen
Dat ick mi daer hebbe verblijt
Al in die creatueren
Die hier beneden sijn
Want si altoos berueren
Den vrede des herten mijn
3.
Nu wil ick Gode verkiesen
Ende minnen bouen al
En mi seluen in hem verliesen
Dien ick ghebruycken sal
Dat ghenoelen sijnre minnen
In mi sonder verdriet
Het gaet bouen alle sinnen
Men cant vertellen niet
4.
Niet meer en wil ick dencken
Op deser werelt eere
Want si heest in haer wencken
So menighe valsche leere
Daer si mede wil bedrieghen
Haer dienaers al ghemeyne
Maer die tot God wil vlieghen
Die bliue int herte reyne.
5.
So wie aen God wil cleuen
Die is met hem een gheest
Hi wort daer op verheuen
Al inder hoochster feest
Daer die fonteynen vloeyen
Der eewigher salicheyt
Die vruchten daer altijt bloeyen
Also ons die scrifture seyt
6.
Die hem wil voeghen te leuen
Al inder waerheyt vry
Moet in God ghetogen wesen
Ende gheen dinck minnen daer bi
Bouen alle dinghen
Die dese werelt bemint
Moet hi sijn nature bedwingen
Dat is mi wel bekint
7.
De ghene die haer weeren
Van deser werelt lust.
Ende God minnen leeren
Ghebruyken altoos die rust
| |
[pagina 132]
| |
Wanneer dat si gheraken
Dat vier der minnen gloet
En si scouwen / en si smaken
Want die heere is so soet.
8.
Mocht mi dat ghebueren
So leefde iek sonder vaer
God gheue mi sonder trueren
Sijn edel minne claer.
Op dat ick mach ghenieten
Gods ghenade puere
Altoos sonder verdrieten ||
In gheeste ende in natuere.
9.
In God so wil ick hopen
Want hi heeft mi verlost
Sijn gracie staet altijt open
Daer hi die sine mede vertroost.
Die weenen ende screyen
Om haren verloren tijt
Ende haer herte bereyen
Tot alder vruechden wijt.
10.
Aldus moet ick mi timmen.
Ende altijt wederstaen
Mijn onghestoruen sinnen
Ende houden onderdaen
Ende aldat ic wil begheeren
Dat is der natueren doot
Want si soude mi gaerne leeren
Te beleuen die waerheyt bloot.
11.
Och mocht in mi becliuen
Die waerheyt die mi beruert
Dat goddelijck voortdriuen
So waer mijn siele ghepuert
Mocht ick ghenade verweruen
Die bouen natuere gaet
Ende mijns selfs te gronde steruen
Al inder minnen daet
12.
Nu wil ick in alle stonden
Dienen die fuyuer inecht
Maria / si heeft gheuonden
Daer wi mede sijn verhuecht
Dat Adam hadde verloren
Langhe tijt sonder waen
Dat heeft die wtuercoren
Ons weder al gheuaen.
13.
Den vyant heeft si bedwongen
Die edel bloeme des ghewelts
Ghelijc die enghelen songhen
Gloria deo in excelsis
Dat is na ons bedieden
Bliscappe sonder pijn
Ende vrede allen lieden
Die van goeden wille sijn.
14.
Maria wilt onser ontfermen
Doer dat groot ghetal
Des auonts ende des morgens
In dit allendighe dal
Cranck ende allendich
In allen duechden cout
Die viant is behendich
Ende bedriechlijck menichfout.
15.
Heere God wilt ons verwecken
Tot allen duechden snel
Ende onse sielen schicken
In uwer vruechden spel.
Dat wij v godlijck beelde
Aenscouwen moghen ende sien
Al in die eewighe weelde
Amen dat moet gheschien.
|
|