Arno Kantelberg
Willy & René & Frank & Ronald
In zijn show Neuk het systeem vertelde cabaretier Theo Maassen dat hij in zijn jeugd heel lang bang is geweest dat Willy en René van de Kerkhof bij hun geboorte per ongeluk waren omgewisseld. Dat René dus eigenlijk Willy was, en Willy René.
Een onterechte angst. Met persoonsnamen is het als met huisdieren; na verloop van tijd gaat het gezicht van de eigenaar er vanzelf naar staan (wat zou Jack Spijkerman voor hond hebben?). Vraag het aan jonge ouders. Wanneer ze een kind vernoemen, verdwijnt na een poosje de gedachte aan de vernoemde -namen als Adolf wellicht uitgezonderd - als sneeuw voor de zon. De tijd doet vervolgens de rest. Dennis Bergkamp is vernoemd naar Dennis Law. Zijn er lezers onder de dertig die weten wie Dennis Law is?
Als Willy René had geheten en René Willy, had de geschiedenis geen andere loop genomen. De relaties tussen voetballende broers zijn gedoemd om op een tragische manier te eindigen. Althans, tragisch voor één van de twee. De levensverhalen zijn vrijwel altijd identiek: het begint allemaal leuk en aardig, maar als het allemaal achter de rug is, als de afscheidswedstrijden gespeeld zijn en ze allebei ‘iets in de pr’ (de moderne sigarenzaak) doen, blijft er altijd eentje over als de loser
Nee de broers zelf zien dat helemaal niet zo, in dat soort termen denken ze trouwens helemaal niet, ze zijn niet alleen broers, maar ook elkaars beste vriend..., maar eentje weet: ik ben de loser. En meestal is dat degene die in zijn jonge jaren juist gold als het grootste talent van de twee. Erwin Koeman pingelde als klein ventje heel Groningen en omgeving het bos in, brak als eerste door in de eredivisie en won ook als eerste een Europa Cup. Als je nu, zovele jaren later, waar ook ter wereld mensen vraagt of ze een voetballer kennen die Koeman heet, roepen ze allemaal: ‘Natuurlijk (bien sûr, come no, aber natürlich): Ronald Koeman!’ Gerrie Mühren was een groter talent dan zijn broer Arnold, maar Arnold werd in 1988 Europees kampioen met het Nederlands elftal; Rob Witsche werd deze zomer afgedankt door FC Utrecht, terwijl Richard in het eerste elftal van Ajax speelt; Dennis de Nooijer werd voor veel geld gekocht door Sparta van Heerenveen, broer Gerárd kregen ze er gratis bij; Ruud Hesp was tweede doelman bij Haarlem toen zijn broer Danny in 1987 met Ajax om de Europese Supercup speelde tegen FC Porto. Danny Ajax speelt nu bij NEC (gemiddeld 4,914 toeschouwers) en Ruud Haarlem bij Barcelona (86.550 toeschouwers). Moeten we het nog over Wim en Jaap Jonk hebben?
Het verhaal van Willy en René van de Kerkhof is niet veel anders. Willy won in 1988 aan het eind van een prachtige loopbaan -zeker voor iemand uit Helmond -de Europa Cup voor landskampioenen met PSV. Hij kon tevreden terugkijken op 63 interlandwedstrijden met het Nederlands elftal. Broer René (47 interlands) was op dat moment al gestopt. In 1983 was hij vertrokken uit Eindhoven. Hij had in de loop der jaren al contact gehad met gerenommeerde buitenlandse clubs als Anderlecht, Real Madrid en Lazio Roma, logisch dus dat hij vervolgens koos voor Apollon Athene.
Het laatste wat we in actief verband van hem vernamen, was dat hij bij Seiko in Hong Kong voetbalde. De enige beelden die we in Nederland ooit te zien kregen, waren van een massale kloppartij op het veld. Wat begon met enig onschuldig duw- en trekwerk na een overtreding escaleerde volledig nadat René van links het beeld in was komen rennen om zich met het rechterbeen vooruit (hij was altijd al beter met rechts) in het kluitje spelers te boren. Het eindigde met een achtervolging, stijl Benny Hill, waarbij René van de Kerkhof, voormalig speler van twee WK-finales, werd achtervolgd door elf woedende tegenstanders. Ze kregen hem niet te pakken, want die snelheid die we uit vroeger jaren zo goed van hem kenden, bleek hij op dat moment nog moeiteloos te kunnen aanspre-
Auteursrechtelijk beschermd
