Voorwoord
Op 11 april 1992 is het vijf jaar geleden dat Primo Levi om het leven kwam. Zijn dood betekende het einde van een schrijverschap dat geworteld was in de giftigste modder van de twintigste eeuw: de concentratiekampen van de nazi's.
Vanaf zijn eerste boek, Is dit een mens, tot en met zijn laatste bundel, De verdronkenen en de geredden, heeft Levi zich met al zijn krachten verzet tegen het vergeten. Tegen het vergeten worden ook, want dat is de dood.
Ondanks zijn tragische dood heeft Primo Levi dat gevecht glansrijk gewonnen - zijn boeken staan ook na zijn overlijden immers onverminderd in de belangstelling. En zolang de wereld bereid is in de zwarte spiegel van zijn werk te kijken, blijft de mogelijkheid tot verzet bestaan. Tegen een werkelijkheid die nooit vergeten mag worden.
De redactie
Auteursrechtelijk beschermd