Bzzlletin. Jaargang 21

[p. 48]

Karel Labey
Mozart

Verheven ben ik boven de tumor van het geloof
en wikkel sterren schielijk in katoen;
verheven ben ik boven het tumult van de vissen
en vind precisie in een geest van zijde.

Op de gele trappen van het lot
ben ik de enige,
die dolt als een wildeman
terwijl hij zingt als blanke nimf.

Zie: mijn weemoed stijgt op uit de verre wateren
en wreekt zich in een fluïde akkoord.
Het maanlicht hangt als blauwig glas
over de delen van mijn symfonieën
en melk druipt uit de poriën
van de klare sonatines.
Ik ben een spelend kind van mijn tijd
en bij alles aanbid ik
het wetend schrijden van pauwen en hoeders
tussen de simpele perken.

Uit het beige stof op de straten
en de regenboog van intensiteit,
uit het snoezige gebabbel van mijn zusje
en de cadans van een intieme calèche
puur ik edele tonen.
Bouw als vogel, vrouw en god
mijn pyramide van katoen.

[p. 49]

(illustratie: Paul Tuijnman)