Bzzlletin. Jaargang 14

[p. 34]

Paal Brekke
Gedichten

De haat van een 12-jarige

Op bezoek, in mijn jeugd, bij één
van mijn rijke ooms
beval hij ons allen naar beneden
de sauna in. Daar zat hij, zelf
gezet, doezelig en
gaf kommentaar, jij hebt er
haar op, maar hij is klein

Ik vermoordde hem, natuurlijk
En vermoord hem soms nog steeds

Aanvulling (I)

Toen ik begreep dat het toilet
volkomen verstopt was en
dus gereinigd moest worden, probeerde
ik het eerst met gewone ontstoppers
daarna staaldraad, maar de hele pot
moest losgeschroefd, erafgetild. Toen
zag ik, samengeperst in de nauwe
pijp een driejarig kind. Hij
staarde me aan, beangstigend bekend
- mij kun je niet doorspoelen

Br. o. nr.

Schrijver, op leeftijd, zou
opgebrand zijn en in een
decennium reaksjonair gemaakt
zoekt hierbij zichzelf
Een helder jeugdig licht
moet je in je ogen hebben
en de wil om nogmaals
van je af te slaan
Liefst niet huiselijk en zonder tv
Maar jouw sterkere hand
in mijn zwakkere wordt gewenst

Voor Jens Bjørneboe

Een gedicht op de dood, dat weten we
wordt nooit geschreven. Elk rijmwoord
in alle talen gaat op het leven. Maar
ik zie nevels drijven in het duister
door je heen en achter gesloten
deuren hoor ik je een vel
papier in tweeën scheuren

vertaling: Feico Houweling

PAAL BREKKE,
geboren 1923, debuteerde 1942.
Moest zich in de jaren vijftig als één van de zeer weinige modernistische dichters handhaven in het traditionalistische Noorwegen. Introduceerde daar moderne Angelsaksische en Japanse poëzie. Gebruikt onderwerpen uit het dagelijkse leven, uit de klassieken (Homeros) en andere werelddelen. In latere jaren meer persoonlijk getint werk.