Bzzlletin. Jaargang 14

[p. 12]

Jan Erik Vold
Gedichten

Mijn nieuwe gedicht

Mijn nieuwe gedicht
begint zo.
Daarna gaat het verder
met een paar regels erbij
en wanneer ik vind
dat het lang genoeg is
zeg ik STOP.
Zo wordt dan
mijn nieuwe gedicht.

Weekgedicht

er vallen geen bommen vandaag
er vallen geen bommen morgen
er vallen geen bommen overmorgen
er vallen geen bommen donderdag
er vallen geen bommen vrijdag
er vallen geen bommen zaterdag
er vallen geen bommen zondag

Jan Erik Vold, 1984. Foto: Inge Ove Tysnes.

Dat wij allen willen leven

Samik uit het noorden
zei: Als jij iets wist van de
honger
die wij soms

doormaken, zou jij begrijpen
onze liefde
voor eten, zingen en dansen. Slecht weer geeft slechte
vangst, strenge kou

betekent dat het ademgat
van de zeehonden
dichtvriest. Ik zag een schrandere oude man
zich

ophangen, om niet de hongerdood
te sterven. Hij vulde
z'n mond met zeehondenbot zodat hij zeker van
veel eten was

in het rijk
der doden. Een winter toen wij allen
honger leden, baarde een vrouw een kind. Moeders borsten
waren verdroogd. Zij wurgde

het kind en hield
het lichaam als voedsel
voor zichzelf. Op 't laatst lukte het iemand een zeehond
te vangen, maar de vrouw

werd nooit
als vroeger. Zoiets raakt de mensen. Wij weten
dat. Wij veroordelen
niemand. Degene die eet

elke dag
- hoe zal hij kunnen beseffen wat
honger
is?

vertaling: Neeltje Wiersma

JAN ERIK VOLD,
geboren 1939, debuteerde in 1965.
De bekendste Noorse dichter in het buitenland (Poetry International 1985). Enthousiast essayist, modernistisch dichter. Creatief taalgebruik, veel aandacht voor poëtische vormgeving en een voorliefde voor declameren van poëzie met muzikale begeleiding.