Terwijl miljoenen mensen liggen te sterven van de honger
ga ik naar een kapster in een badplaats en verf m'n haar.
Terwijl miljoenen mensen liggen te sterven van de honger
heb ik het druk met m'n nagels, rode of blanke lak?
Terwijl miljoenen mensen sterven van de honger
dooi ik het brood van gisteren weg.
Terwijl miljoenen mensen sterven bij de grenzen
neem ik het vliegtuig over zee voor een beetje zon.
Terwijl miljoenen mensen uitgeteerd worden door ziektes
ga ik naar de dokter om iets tegen verkoudheid en lichte hoest.
Terwijl miljoenen kinderen sterven van de honger
discussiëren de priesters tegelijkertijd over abortus en
onbevlekte ontvangenis.
De stervenden zijn zover weg
ik ruik de lijkstank niet, zie geen ribbekasten
als oude wasborden.
Terwijl miljoenen mensen zwijgen de dood nabij,
roerloos liggen bij de laatste grens
praat ik over het maken van iets moois.
De aardse liefde
De liefde maakt onze ledematen zwaar
alsof we net opstegen uit zee.
De liefde maakt onze ledematen licht
zodat we ons verwant met de vogels voelen.
De liefde werpt ons opgebruikt van zich af
zodat wij vermoeden wat de dood is.
De liefde leert ons te geloven
dat we het binnenste licht in het leven zien.
Vernietigend en levenschenkend is de liefde:
Eén met een hoge zon!
vertaling: Neeltje Wiersma
MARIE TAKVAM,
geboren 1926, debuteerde in 1952.
Studeerde psychologie. Schrijft gedichten met liefde als onderwerp en de verschillende fasen in het leven van de vrouw als thema. Ontwikkelt een maatschappijkritische houding.
Auteursrechtelijk beschermd