Bzzlletin. Jaargang 14

Richter Roegholt
Gedicht

Lot

Moet wat ik zeg, ik doe doorzichtig zijn?
Altijd ben ik onzeker van mijn lot.
Richtingen sla ik in, vervolg ik, tot
ikzelf aan 't eind als spiegelbeeld verschijn.

Juist balancerend langs gebod, verbod,
kies ik het smalle pad, dat niet voor pijn
en rampen veilig is. Het moet zo zijn:
pas laat - hoe laat? - bezegelt zich mijn lot.

Kon, wat doorzichtig was, bestendig zijn?
Reeds is het weggevaagd. Ik bleef alleen
en speur wat komt en ben van schrik vervuld.

Uitersten mijd ik nu, ik toon geduld,
zoals toen alles nog eenvoudig scheen
en ik nog vrij was van verdriet en pijn.