Awater. Jaargang 9

[p. 26]

Wat leest...
Geert Wilders

PVV-leider Geert Wilders (47) begon zijn politieke carrière in 1997 in de Utrechtse gemeenteraad. Hij is ex-punker en staat bekend als Islamcriticus. In 2007 won hij de Klare Taal-prijs vanwege zijn heldere taalgebruik.

door Arjen van Veelen

Wat ligt er op uw nachtkastje?

Nachtkastje, nachtkastje? Ik slaap nooit, ik waak, en als ik sliep, lag op mijn nachtkastje de gun van mijn bewaker. Wie bent u, eigenlijk?

Awater. Ik bel in verband met dat interview over de rol en betekenis van poëzie in uw leven.

Ach gossie. Heb ik niet honderd keer gezegd dat ik daar liever niet aan meewerk? Het ligt allemaal zo gevoelig, snapt u.

Maar u werkt hier niet aan mee. Spreek vrijuit.

Nep? In dat geval werk ik er helemaal niet aan mee. Goed, goed, één quote: u bent een stakkerige hufter, een voorspelbaarheid slurpende haatsmurf, slaaf van prutsrijm punnikende lutsers. Heeft u dat?

Ah, toe nou. Please. Het is de laatste aflevering van onze de rubriek ‘Wat leest’. Vele grote namen gingen u voor. Doe het voor de Hollandse poëzieliefhebbers. Voor de waarheid. Voor het nageslacht desnoods.

Mijn laatste zorg zal wel uw laatste oordeel zijn.

Vijf minuten.

Hier word ik strontmisselijk van. Wist u dat?

Hoezo dan?

Ten eerste heb je je niet voorbereid. Dat ruik ik. Ten tweede weet ik al precies wat je gaat vragen. Dat ruik ik, want je hebt je niet goed voorbereid. Of heb je Kies voor Vrijheid gelezen?

De flap.

Precies. Triest. Dat meen ik echt. Had je dat gedaan, dan wist je van welke poëzie ik houd. Maar je las alleen mijn Wiki-lemma. Om een inleidinkje in elkaar te flansen voor boven je stukje. Daaronder komen dan zeker van die gluiperige elitevragen. Laat me raden, wat staat er op je briefje... Zeker of ik misschien van Hilda Bongertman houd?

Hilda...?

Schijnheil. Hilda Bongertman. 1913-2004. Stewardess. Schrijfster van Jeugd in de branding, een roman voor jonge menschen. En pas op, voordat je me nu dingen in de mond legt: ik vind haar dus flut. Flutter dan flut. Geldt trouwens ook voor De Bellenblazer van Martien Beversluis. Schrijf maar op. Heb je nieuws. En je volgende vraag, zeker over Willem Enzinck?

Willem...?

Enzinck. Grapjas. Van Tegen de decadenten. Een drietal beschouwingen over onze hedendaagsche letterkunde. Noteert u maar: vind ik een fascistisch flutboek. En Beloken land was nog zo mogelijk nog flutter, maar dat is persoonlijk. En het ging over poëzie, toch?

Eh... ja.

Ik hoor je wel rommelen met je briefje. Gokje: wat ik van Henri Van Hoof vind, toch, onze slamkampioen van 1931? De bedenker van de slogan: ‘Eet de visch, die er is’, niet-waar? Nou, die slogan was briljant, geef ik toe. Maar de rest van zijn oeuvre: flut. Doe ik niet moeilijk over. Schrijf je wel

[p. 27]

Kaváfis, dat gedicht over dat-ie wacht op de barbarentsunami

mee? Ik ken mijn pappenheimers. Komt-ie: Ochtend-appèl van Rob Delsing? Flutboek. J.A. van der Made, Het rusteloos hart? Flutschrijver, flutboek. Wijdeveld? Flut. Eekhout? Flut. Van Andel? Bankman? Flut. Barends, Bartstra, Brolsma, De Vries-Vogel? Flutschrijvers van flutboeken. Zo. Nog meer?

Hoe kijkt u aan tegen poëzie in zijn algemeenheid?

Off the record: ik heb niks tegen verzen op zich. Maar vergis je niet. De kleinkinderen van Homerus zijn stekeblind voor het echte leven. Voor de straat. Waar de oudjes op de wegen worden beroofd op klaarlichte dag, waar onze dochters verkracht worden door tuig. Softe dromers. Ze meppen vliegen, zeg maar, terwijl een stampede van olifanten voorbijraast.

Leest u poëzie in momenten van eenzaamheid?

Ik ben niet eenzaam, ik waak over het land. Maar mocht ik eenzaam zijn, dan las ik Wies Moens. ‘Rukken wij voorwaarts?/ Komt er het doel van den tocht/ zélf naar ons toe? Niemand klaart het geheim.’ Ik snap het niet, maar het is wel mooi: ‘Waatren van nood en ondergang/ bestormen wild der wereld oude dijken.’ Vreselijk, flut, maar prachtig. Goed, heel soms lees ik van die oude Arabische o la la-poëzie, van voordat ze achterlijk werden. Of ken je Kaváfis, dat gedicht over dat-ie wacht op de barbarentsunami? Mooi. Ik snap het niet, en het is flut. Maar mooi. En dat is poëzie. Maar ja, hij had het makkelijk. Want de barbaren kwamen niet, hè.

Doet het u pijn als u bespot zou worden in een gedicht?

Ja, toch wel. Omdat ik het niet grappig vind en niet eerlijk. Zou wel makkelijk zijn, hè, als het kwaad zo makkelijk te bespotten was als ik? Maar het kwaad komt altijd sneaky, zonder kuif.

Schrijft u zelf wel eens gedichten?

Het is niet echt mijn stiel. Ik ben vertegenwoordiger, volksvertegenwoordiger. Maar nu u het zo vraagt... Ik zou soms wel willen, ja. Een vurig epos tegen knikkebollend Holland, zoiets? Graag zou ik eens de liefde bezingen voor het gevaar, de roekeloosheid, snap je. Niet de slaap, de nachtkastjes. Maar de salto mortale. De mooie ideeën waarvoor men sterft. Moet het rijmen?