kocht. Het heeft opvallend lang geduurd voordat iemand hier daar eens aan dacht, maar je ziet het nu steeds meer, al staat het nog steeds in de kinderschoenen. Wij willen zowel Nederlandse als buitenlandse luisterhoeken en opnames blijven aanbieden.’
Waarom koos je voor de combinatie van poëzie en kamermuziek?
‘In een vroeger stadium had het ook een galerie kunnen worden. Alleen: daar heb je er in Nederland al zo verschrikkelijk veel van. Muziek en literatuur zijn al vanaf mijn vroege jeugd heel grote liefdes, dus kwam ik vrij eenvoudig in deze richting. Op een middag liep ik over het Museumplein en toen klikte het plotseling: poëzie én kamermuziek, dát is het, dat ligt heel dicht bij elkaar. Drie minuten later viel me ook meteen een soort slogan in: “Poëzie is de kamermuziek van de literatuur.” Die zin hebben we voor de winkel veel gebruikt.’
Waarom liggen poëzie en kamermuziek dicht bij elkaar?
‘Het zijn beide heel intieme dingen. Rond mijn veertigste pakte ik het poëzielezen weer op, nadat het er jarenlang weinig van gekomen was vanwege te grote drukte op het werk. In diezelfde tijd merkten Marijke en ik dat we in het Concertgebouw steeds meer van de grote naar de kleine zaal gingen. We zochten steeds meer het intieme op, minder de herrie van Wagner of het prachtige geweld van Mahler, meer kwartetten en trio's.’
Het zijn wel allebei commercieel kwetsbare vormen, die meteen een groot risico behelsen voor een beginnend ondernemer.
‘Zeker. Het zal ook een kwestie zijn van een soort ingeboren krankzinnigheid die al generaties in een familie kan sluimeren, tot er een telg opstaat bij wie het allemaal naar buiten komt. Die begint dan een winkel voor poëzie en kamermuziek!’
En waarom vestigde je de winkel in Amsterdam, niet bijvoorbeeld in het Gooi?
‘Tja, kijk, het Gooi: ik woon er prettig, maar voor de rest gebeurt er natuurlijk weinig. Ik zou daar nooit zoiets dergelijks beginnen. We hebben nog wel Utrecht en Haarlem overwogen, maar kozen uiteindelijk voor Amsterdam. Het is nu moeilijk om te zeggen of dat een goede beslissing is geweest...’
Want in vier jaar tijd is het toch niet gelukt om een groot en trouw publiek te bereiken.
‘Voor gewone, recente uitgaven bleken veel mensen toch automatisch naar de grotere winkels te gaan, waar er stapeltjes van liggen. Alleen voor de uitgaven die elders onvindbaar zijn, wilde men wel een ommetje onze kant op maken. Maar zo wordt de spoeling natuurlijk erg dun. Eigenlijk verwacht je van een klant een bepaalde trouw: dat iemand die hier voor de speciale dingen komt, ons ook van voorraden reguliere bundels afhelpt. Uiteindelijk moet je het daar toch van hebben, en dat is ons dus wel wat tegengevallen. We hebben een kleine kern van zeer enthousiaste lieden bereikt, maar niet voldoende om als winkel op te kunnen draaien.’
Hoe probeerden jullie om meer mensen naar Demodokos te laten komen?
‘In het begin deden we veel gerichte reclamecampagnes met advertenties. Later ontwikkelden we onze website beter en verstuurden we nieuwsbrieven. We riepen een jaar geleden onder meer een Dichter van de Maand in het leven en heten voordrachten in de winkel houden. Ook hebben we hier muziekvoorstellingen gehad, op zaterdagmiddagen. Het heeft niet voldoende mogen baten.’
Toch trof ik vrijwel altijd als ik hier binnenstapte redelijk wat mensen aan, die net als ik langskwamen om eens wat nieuwe dingen te bekijken en ook daadwerkelijk iets te kopen.
‘Je zult een goed gevoel hebben voor de juiste momenten om binnen te stappen. Het is ook vaak voorgekomen dat ik hier de hele dag alleen zat. Geeft niets als dat een keertje gebeurt, maar het kwam té geregeld voor. Maar laat ik benadrukken: ik heb niet het gevoel dat we vier jaar hebben weggeworpen. We hebben een goede tijd gehad hier en een mooie ontwikkeling doorgemaakt. Het is een dure investering geweest, maar zeker een goede!’
Waarin zit de winst?
‘Er is ontzettend veel veranderd. Natuurlijk was ik al bijzonder geïnteresseerd in poëzie, maar in de afgelopen vier jaar heb ik meer geleerd en ontdekt dan in de vijftig jaar ervoor. Voor mij persoonlijk is deze periode van een heel grote rijkdom geweest. In de boeken, de bronnen, maar ook de mensen die we hebben ontmoet. Ik vind het vervelend dat het niet gelukt is, maar we hebben er wel een zeer wezenlijke ervaring bij.’
Auteursrechtelijk beschermd
