Awater. Jaargang 3

(2004)– [tijdschrift] Awater– rechtenstatus



[pagina 12]
Dichter des Vaderlands-gedichten Ingmar Heytze Adieu Er is een fabeldier dat ‘Komrij’ heet. Hij kan heel prachtig het heelal doorklieven. De dichters draaien, stelen, likken, liegen. Af en toe klinkt uit een urn een kreet. Zijn hond is gedresseerd. Zijn hoed staat klaar. Hij gaat niet graag de straat op, maar de mode hier is morgen mode daar. ‘Een vers is ballast. Zorg dat het vergaat.’ De bodem trilt. We leven in een oven. Het jaar ligt nog in witte, verse windsels; een eierdopje met daarin een ei. De tijd is op. Wat onder was werd boven. Verdwenen zijn het stof, de hersenspinsels. Hij schudt het van zich af en is weer vrij.
Alfred Schaffer Waar je het zoeken moest Het water steeg, het blijft maar stijgen, het sijpelt door de dijken. Geen verdoving dempt de onrust nog, geen onvertogen woord vergroot dit grondgebied, je zakt al in de aangestampte aarde weg, adem in en uit. En in en uit. Een eiland is een goedbewaard geheim, een verkleurde foto aan de muur, een verbanningsoord, een open wond, een waardeloos stuk speelgoed, wie nam de benen en verdween, wie stak de zeeën over? In een portiek, in een of andere buitenwijk - je kent dat wel, lege winkelvensters, ijzerwerk, graffiti, het water staat tot aan de nek - klinkt een slaaplied in een vreemde taal, plompverloren.
Drs. P Er is een anagram, Ik rijm erg rot Dat Gerrit Komrij op zijn naam bedacht We mogen stellen, dat hij zulks niet meende Voorwaar, hij is een van verbeeldingskracht Van stijl en kunnen allerminst gespeende Beschouwer van het cultureel bestel De eretitel die men hem verleende Past naar mijn overtuiging wonderwel Want hij is Nederlands tot op het bot Afstandelijk, niet zuinig met kritiek En ongeneigd tot lege retoriek
Anna Enquist Uitnodiging om te schaatsen Toen hier bergen waren, besneeuwde hellingen en zwarte kloven, bewogen wij tussen hoogte en diepte, hijgend, huiverend. Zuur moeras vrat de rotsen, water drong zich in groeven en dalen. Het heet modder. Groeit er gras op spreken wij van weide, plassen noemen we de rest. Onder de spiegel verzonken ministers (vermoedelijk waterstaat), thee- serviezen, de brieven. Leegte daarboven. Je moet geloven dat grijs het ijs zich uitstrekt, grijp mijn gehandschoende hand. Dan ademloos razen op snijdende ijzers; we krassen de namen in sneeuw. Ik lik het gruis uitje ogen. Kom maar. Kom.
Jan Kal Nationaal gedicht Staatsrechtelijk gezien heeft Máxima haar taak volbracht: een meisje voor de troon; voor 't eerst gelijkgerechtigd aan een zoon, dus voorbestemd vorstin: Amalia. Een kind is een geluk voor ma en pa, maar haar positie valt toch uit de toon? Spant hier niet surrogaatmystiek de kroon, met medewerking van de media? Zo'n telgje is grondwettelijk gelabeld staatshoofd te worden, lid van de regering: een democratisch foute ambtsbediening. De Grondwet vraagt een grondige herziening, dus niks geen koningschapsmodernisering. Ach, Nederland is even uitgemabeld.

[pagina 13]
Ruben van Gogh Illustraties: Dik Klut Bij een gebeurtenis Wat nooit gebeuren kon, gebeurde. Uit nalatigheid, of gewoon omdat er nu eenmaal woorden voor waren, klaar voor gebruik; uitgezet in ons alfabet als gecamoufleerde zegswijzen. De beschrijvingen later spraken voor zichzelf -- krantenkoppen vol opgekropte kapitalen, suggestieve samenhang uit landsbelang. De lezers waren sprakeloos, alleen de dichters gingen door die dag, breidden hun oeuvres uit met nieuwe verzen van etc., e.a., o.i.d..
K. Michel Ter correctie Premier spreekt pers toe Wanneer iemand kwaficaties gebruikt als ‘u beschadigt het koolijk huis’ dan raakt me dat. Wanneer je consteert dat de informatie onjuist en onvledig is resteert er eilijk geen andre coclusie. Het vertrouwen is geschaad. Dat de kandaat in de nabeid van de koogin komt is de inhoudelijke kant. Dat geven was bkend maar van een voorgnomen huulijk was toen nog geen sprake en in het kader van toestemming waren er nog geen bletslen. Na braadslagingen in de misterraad vdaag vinden we dat ondzoek moet worden vricht. Het gaat om de koogin en het koolijk huis. Lees over insliktaal ook het artikel Balke'nde taal van Marita Mathijsen in de nrc van 8-11-03.
Simon Vinkenoog Melchizedek ‘Ik zie ze tot leven komen lastige vagebonden van dag en nacht jarenlang gedroomde gelaatstrekken ademsnakkende herinnering. Laveloos machteloos zonderdak engelen in vodden met schorre stemmen onbekend en onbeheerd naamloze nutteloze profeten afgedaalde hellen en hemelen reisvaardig bereid decor zonder aanwezigheid. Prachtige produkten van de verbeelding fiks en uit de kluiten gewassen eeuwig verward in scheermesscherpe identiteit: force majeure complotten en manipulaties free fight flow ter vervolmaking - energie van zwaartekracht bevrijd rechttoe rechtaan in ruimte en tijd.’
Leo Vroman Slaap zacht, lief nationaal belang Behalve voor de Dichter des Vaderlands, ook voor Vivien E., bijna drie maanden oud Vroeger, gezien vanuit Amerika, bestond onder zijn boerenlompen de Hollander vooral uit klompen, klei en koeien, en o ja onder zijn Protestantse gulp puilde het geslachtsdeel van een tulp. Nu kent iedereen hier mijn land beter dan ik ooit tevoren. Wat is mij daar nu nog van Nationaal Belang? Of jullie kinderen, pas geboren, of spelende in zonsondergang onschuldig aan geschiedenis, aan wat weer te verbieden is en straks niet meer, aan wat nu aan het vervlieden is daarvan de wederkeer, wie onwaarschijnlijk blauw verlicht boven die aarde zullen zweven en wie worstelen om hun lapje klei wie straks de finale vrede sticht waarin hun liefde onze haat zal overleven, dat, dat is van Nationaal Belang voor mij. Op verzoek van de redactie schreven deze negen dichters een Dichter des Vaderlands-gedicht.