§ Een soete vermaninghe die god to allen menschen sprect.
GHij menschen aenmercket ende siet. Ic bin om uwen wil ghestoruen. Ende du mogheste oeck omme mijnen wil steruen oftu wilste ¶ Ick hebbe omme uwen wil mijn bitter passye ende martelij gheleden. ende du mogheste om mijnen wil oeck wat liden wilstu. ¶ Want alsoe dicke alstu laeste een sunde om minen wil. Dat en sal ick niet minachten dan ofstu den bitteren doot om mijnen wil ghestoruen waerste.
Ende wanneer ick v liden toe seynde. ende datstu daer verduldich in biste. soe segghe ick v voerwaer dat dat die enghelen inden hemele hem verbliden van dijnre verduldicheyt. ¶ Onse here ihesus xpristus seyt oeck. Soe menighen voetstappe als een mensche wandelt omme mijnen wil. soe menighen gulden penninck gheeft hij mi in mijn hant
Ende alsoe menighen traen als een mensche omme mijnen wil schreyet also menighen preciosen duerberen steen offert hi mij. Ende al dese costelike schatten zal ick hem nauwe bewaren ende gheuense hem in mijn rike.
¶ O mensche aenmercket desse zoete woerden de ons ghesontmaker ihesus xpristus sprect tot allen menschen. om dat zij verduldich in horen liden wezen sullen ende dat hoer die pine niet verdrieten en zal. Want wanneer een mensche dese vroude ouerdencket zo waert ommoghelick hi en zoude willichlicke liden alle verdriet ende pine dat hem toecommen mochte. ¶ Ende dat wi hier neerstelick om arbeyden omme deze grote vroude toe vercrighen dat is wel reden. want daer heuet zoe menighe ewighe heylige omme ghearbeyt. op dat si deze vroude
Auteursrechtvrij