Ars moriendi

¶ Van die bliscap ende vroude der geenre die verduldich in horen liden hebben gheweest.

[fol. 59v]

MEn sal voert verstaen ende weten. dat alle die ghene die in horen liden verduldich ende lijdsam geweest hebben omme die liefte ons heren ihesu xpristi. ende die hoer pijne sonder murmureringhe gheleden hebben. Alle dese menschen die dit ghedaen hebben die hebben verdient die ewighe glorie.

§ O wat ghenoechlicker woert sal ons here ihesu xpristus hem toe spreken segghende. Comt mijn wtuercoren vrienden ontfanghet van mij die ewighe vroude. ¶ Comt mijn wtuercoren zeghe vechters. want ghi vromelick teghen den duuel ghestreden hebt ende in minen dienste stantachtelick ghebleuen biste daer omme sal ick u late bereyden die crone mijnre godlijker ridderen. ende mit mi ende minen wtuercoren vrienden salstu altoes leuen in onsprekeliker vrouden. ¶ O wie is die mensche die om aldustanige vroude niet een wenich pijnen verduldich liden en soude. Want die pijne is seer cort daermen dese grote ontsprekelicke vroude meede verdienen mach ¶ Dit hebben aenghesien die hilighe martelaren ons heren ihesu xpristi Deze en vragheden naer ghenen pinen die men hem opter werlt aen doen mochte Iae hoe groet dat si oeck waren. Want si dachten wat die coninck alre coninghen ihesus xpristus om horen wil gheleden hadde aen die galghe des cruces. ¶ Si ghedachten oeck wat groter vroude dat hem aenstaende was. die si verdienen mochten ouermits horen liden. ende daer omme docht hem haer liden cleyn te wesen. ende si waren verduldich in horen liden om des genen wil die voer haer den bitteren doot hadde gheleden.

§ Ten eersten mael aenmerct wat die heylighe martelaere sinte steuen gheleden heuet omme die liefte godes. doe hij hem mit stenen doot liet werpen Deze sinte steuen was een goet deuoet priester ende was een man van goeden hylighen leuen ende nochtans en ontsach hi hem niet noch hi en was niet onuerduldich in die grote pijn die hem an ghedaen waert. ¶ O heeft dese heylighe man aldus verduldich gheweest. hoe veel toe meer zijn wi dan schuldich in onsen pijnen verduldich te zijn. want wi zijn zundighe menschen. ende daer omme so laet ons god veel pinen op eertrijcke lijden. op dat wi in dat onghenadighe veghevuer niet en doruen liden.

¶ Och het zijn alte dwase menschen die van gode begheren dat hijse verloessen wil wt hoerre pinen eer si van horen zunden ghereynighet zijn. ¶ Och deze menschen en weten niet wat si bidden of wat si begheren. want si en ouerdenken niet die gruwelike pine die si inden veghevuer liden moeten voor horen zunden Ia ouerdachten si die minste pijn des veghevuers ten soude hem niet verdrieten te liden al die pinen diemen bedenc-

[fol. 60r]

ken mach. Ende dit vintmen beschreuen tot menigher steden.