§ Wat groter blijschap ende vroude dat den ghebenediden sielen nae dezen leuen aenstaende is
GHij ionghe luden weest wacker ende lopet vuerichlick totten arbeide. want du bist verbeydende dat ewyghe goet wanneer du vromeliken arbeideste. Dat ewighe goet is haest ghenoemet. ende het gaet den quaden menschen haest wt den herte. Want als zijt horen noemen soe hebben zijt alte hantes vergheten ende si en achten noch en vraghen daer niet meer na. § Mer voerwaer die dat ewighe goet wel aenmercket ende verstaet wat dat is ende wat groter ghenoechte dattet is dat ewighe ghoet toe ghebruken. die en derues niet lichtelick wt der herten setten. ¶ Hier om willen wij dat ewighe goet verdienen. soe en mach ons ghene tribulacie noch ghene becummernisse daer af trecken. daer omme strijt vromelicke ende weest onuerueert want die tijt is cort die zegheuechtinghe is eerlick. ende dat loen is ewich.
§ En laet u een wenich arbeyds niet verdrieten. want alsmen moede is ghearbeyt ende datmen dan een goet loen ontfanghen mach. soe is den arbeyt onuerdrietelick. ¶ Hier omme arbeydet vromelick want dan loen datstu daer voer ontfanghen sulste dat en zal gheen ghelikenisse hebben bi dit eertsche loen
Want du sulste noch segghen gheliker wijs als daer gheschreuen staet. ¶ Een wenich hebbe ick ghearbeyt ende dat ghenoechlike loen hebbe ick daer voer ontfanghen. Want al die dropelen zwetes die ghi inden arbeyde zweet omme onsen lieuen here. ende al die voetstappen die ghi gaet omme godes wille die werden vanden enghel ghescreuen. § Ende al u lijden ende verdriet dat ghi om godes wille verduldelick lijdet dat brenghet die heylighe enghel voer die oghen des almachtighen godes. § Leert duken zwighen ende verdraghen. ende laet ouer v gaen. soe moghestu dat hemelrijcke verdienen. ende soe moghestu altoes vrolick van herten wezen. ¶ Clymacus seyt. O du mijn sone niet veel iaren en salstu arbeiden du en sulste in di beuinden salijghe roste des oueruloedighen vredes is datstu die gheheeliken ouer gheueste inden beghinne dijnre bekeringhe tot alre nederheyt ende versmaetheyt.
§ O mensche dit is ons een alte schone lere hoe dat wi ons seluen cleyn ende oetmoedich achten sullen. want anders en is ons verdienst niet. ¶ Hier van staet ghescreuen in dat heylighe euangelio. Ouermits homoedicheyt ende verheffinge en mach een mensche god niet dienen. Mer als een mensche hem oetmoedich maket soe en ontsiet hi hem niet te liden omme godes wille wat hem to comen mach¶ Die heylighe man sinte Bernardus seyt. Wie is die mensce die arbeyt ende verdriet zwaer duncket te wesen. ende ouerdencket die passye ende die martelije ons heeren ihesu xpristi. wat hi pinen gheleden heuet. ¶ Voerwaer