Ars moriendi

§ Van die onbekentheyt der verdoemeder sielen ende van die verwintinge ende schempelike woerden die si tot malcanderen segghen

IN die ewige verdoemenisse en is ghene wijsheyt. noch cloecheyt.

[fol. 23v]

noch conste noch loesheyt ofte scalcheit ofte gheen reden ofte verstant. Mer daer is alle onbekentheyt ende alle onredelicheyt ende alle disperacie ende twidrachticheyt. Ende daer en is gheen wijsheyt noch vroetheyt. Want hoe wijs. hoe scalck hoe cloeck hoe loes hoe vroet hoe bekent dat de mensche inder werlt gheweest heuet. als hi in die hel comt so is hi ghelijckerwijs als die onnoselste simpelste mensche die ye inder werlt gecomen is ofte vmmermeer mach comen. Want al die verstandenisse is verwandelt in een onbekende beestelicheyt. Ende ouermits die grote pijne die die mensce liden moet so en is in hem ghene verstandenisse. ende gheen reden en machmen in hem vinden mer alle onbekentheyt ende onstuerichheyt. ¶ Daer is also groten hat ende nijt onder den verdoemde sielen datmen daer nummermeer ghenen vrede en heuet. Mer daer is altoes een ewighe twidrachticheyt.

§ Van desen kijf die si mit malcanderen hebben schriuet die gloriose apostel sinte paulus seggende aldus in zijn epistole. Die hat ende nijt in die helle sal ewelick dueren. ¶ In die helle en is nummer vrede nummermeer ruste nummermeer vrientscap. Mer daer is al onurede onruste ende onurienscap. daer is oec hat ende nijt ende alle quaetheyt ende bitterheyt ¶ Die ouders haten die kinderen. ende die kinder haten die ouders. die een vrient haet den anderen. Want si malcanderen daer toe ghebracht hebben dat si in die anxtelike pijne ghecommen zijn. ouermits vrientscappen ghenoechte ende ydel glorie deser werlt. ¶ Iae daer is alsulcken hat ende nijt onder den onsalighen sielen mochten si malcanderen te schoren van lede tot leden si en soudens niet laten ouermits die anxtelicke pijne die si moeten liden