Antilliaanse Cahiers. Jaargang 5

Zinloos

Het heeft geen zin om aan je te schrijven.
De wandelwegen zijn allang besmeurd en je weet
wat er gebeurde met de duif in het woud.
Grijze wolken zag ik nooit zonder onrust
en nimmer genoot ik rust bij het stralen van de zon.
Het heeft geen zin om aan je te schrijven.
Het witte kleed waarmee ik rondga in de duisternis
schenkt mij geen troost en geen verheugenis.
Het hangt om mijn schouders slechts om hen af te schrikken
die tor mij komen in de gedaante van rode vlammen.