Antilliaanse Cahiers. Jaargang 5

[p. 13]

Droevig

Droevig kan men zeggen, spreekt het kind.
Droevig kan men zeggen, kleurt de steen tegen een paarse
achtergrond.
Men kan zeggen dat de hondekop op het plaatje zo droevig
staart.
Droevig klinkt het gezang dat wij horen dag en nacht.
Droevig is het landschap waarop een zuiver zonlicht valt.
En droevig, diep-droevig, kan men zeggen, treedt de duisternis
in.