Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 152]
| |
Een oudt liedeken1.
Ga naar margenoot+ ‘Rijck God, hoe mach dat wesen,
Dat ic dus droevich ben?
Ic hadde een uutgelesen
So vast in mijnen sin.
Ic en can haer niet vergheten,
Hoe seere dat icx mi pijn.
Wat wil ic mi vermeten:
Druck moet mijn eyghen zijn.
| |
[pagina 153]
| |
2.
Schoon lief, ick sou u vraghen,
Woudijt in duechden verstaen:
Sal ic noch langer jagen,
Eer ic u sal connen ghevaen?
Ic hebbe u uutvercoren
Al in dat herte mijn.
Segt mi, salt zijn verloren?
Druck moet mijn eyghen zijn.’
3.
‘Gheselle, wel lieve gheselle,
Segt mi tot deser tijt:
Hoe dorst ghi mi vertellen
Dat ghi in drucke zijt?
Al hebdy mi uutvercoren,
Wat weet ick uwen gront?
Mach u wat goets gebueren,
weest huesch in uwen mont!’
4.
‘Schoon lief, conste ic vercrigenGa naar margenoot+
Van u een troostelijc woort,
mijn kniekens sou ic buygen
Voor u, alst wel behoort.
Seer stille soude ict draghen
Al in dat herte mijn.
Wat baet dat ic veel claghe:
Druc moet mijn eygen zijn.’
5.
‘Geselle, ghi zijt seer schoone van woorden;
Bedroch is u gheleert.
Gelijc den wint van noorden
Sidy van mi ghekeert.
men mach u niet betrouwen,
Dat segghe ic u goet ront.
Begheerdy wil van vrouwen:
Sijt huesch in uwen mont!’
6.
‘Schoon lief, wilt goelijc wesen,
antwoort mi niet te fel!
Ic heb dicwils hooren lesen
Dat twee liefkens namaels maken spel.
Ic hope den tijt sal keeren:
Al schiet ghi u fenijn,
Nochtans wil ic u eeren,
Al soude druc mijn eygen zijn.’
| |
[pagina 154]
| |
7.
‘Geselle, ghi sout u scamen
dat ghi mi dus dic vermaent.
Ghi gaet al door die bramen,
den wech is onghebaent
die ghi beghint te treden.
Och, wiste ick uwen gront!
Ic waer noch badt te vreden,
waerdi huesch in uwen mont.’
8.
‘Schoon lief, laet uus gedincken
so menigen swaren sucht,
die ic u plach te schincken,
Ende al uut goeder duecht,
Ter straten ende ter kercken,
Als ic sach u blide aenschijn.
Hebdijs niet willen mercken?
So moet druc mijn eygen zijn.’
9.
‘Gheselle, u soete woorden
Die gaen int herte mijn.
mer oft also ghebuerde
dat water worde wijn
Ende ghi mijn minne cost crigen,
waer u dat niet een vont?
Soudy wel connen swijghen
Ende huesch zijn in uwen mont?’
10.
‘Och ja ic, reyn vrouwelijc wesen,
Van u heb ict geleert,
so waer minen druck genesen,
wes ghi op mi begeert.
och mocht mi dat volcomen!
U lieflijc blijde aenschijn
En derf ic mi nyet beromen.
Druck moet mijn eygen zijn.’
11.
‘Geselle, laet u niet verlangen.
Leeft voort op goeden troost:
Ga naar margenoot+ men leyt so menigen gevangen
die namaels wert verlost.
Weest huesch tot alle tijden
En maect dat niemant condt:
Trou suldi aen mi vinden.
Sijt huesch in uwen mont!’
| |
[pagina 155]
| |
12.
‘Ic dancke u, Venus' minne,
Van uwer duechden groot.
God laet mi trou aen u vinden,
Helpt mi uut deser noot!
U vriendelijc aenschouwen
doet mijnder herten pijn.
o reyn natuere van vrouwen,
Laet vruecht mijn eygen zijn!’
13.
‘Geselle, wilt vruechde bedrijven
Als nu tot deser tijt.
Ic wil u vruecht toescrijven,
Mijn herte hebdy verblijt.
Al met vrou Venus' strale
hebdi mijn herte doorwont,
U eyghen ben ic altemale:
Weest huesch in uwen mont!’
14.
‘Vrouwen eere mach ic wel scriven.
Wes mach mi aen gaen?
Een bloeme boven alle wijven
die heeft mi troost ghedaen.
Mijn trouwe is mi geloont,
Vaert wech, mijnder herten pijn!
Mijn druc derf mi niet rouwen,
Vruecht sal mijn eyghen zijn.
15.
Ter eeren van alle vrouwen
So is dit liet ghemaect.
men loont so die met trouwen,
Daerom ist dat wel betaelt.
Men mach wel eere bewisen
schoon vrouwen op elc termijn.
cost ic troost van haer vercrigen,
druck soude vergheten zijn.’
|
