Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 144]
| |
Een nyeu liedeken1.
Ga naar margenoot+ Op een morgen stond
Om den mei soo ist beghinnen,
Daer hoorde ick eenen rooden mont,
Si sanck so wel van minnen.
2.
Haer voys die gaf mi confoort,
Beter dan een nachtegale.
Desghelijcx en hebbe ic noeyt gehoort
Van een so cuysschen smale.
3.
Natuere heeft mi geleert,
Mijn sinnen zijn daer toe bedwonghen,
Om te trecken in een prieel,
Daer alle die vogelen songen.
| |
[pagina 145]
| |
4.
Al op der vogelen sanc
En acht ic niet seer vele.
Veel soeter is dat geclanc
Van mijns liefs claerder kele.
5.
Ic quam al daer ic vant
Een schoon maghet reynGa naar margenoot+
Ghinder sitten op eenen cant
Bi een claer fonteyne.
6.
Als mi die maghet sach,
Haren sanck heeft si ghelaten.
Si riep so luyde: ‘o wi, o wach,
Mijn eere!’ boven maten.
7.
‘Ay,’ seyde si, ‘wel vuyl cockijn,
Wilt ghi mijn vruecht versmaden?
Ic meende hier alleyne te zijn;
Mi dunct ic ben verraden!’
8.
Hi seyde: ‘mijn uutvercoren juecht,
Mijn alder weerste vrouwe,
Ic en beghere ooc niet dan duecht,
Dat neme ic op mijn trouwe.’
9.
Si seyde: ‘gaet wech, vuyl serpent!
U tonge heeft seer ghelogen,
Het fenijn is in u present.
Mi dunct ic ben bedroghen!’
10.
Die dit liedeken eerstwerf sanck
Wat loon sal hem God geven?
Sijn soete lief al bider hant,
Daer na dat eewich leven.
|
