Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 122]
| |
Ga naar margenoot+ Een nyeu liedeken1.
Ick weet een vrouken amoreus,
die ic met herten minne.
Haer wesen is so gracieus,
Si staet in mijnen sinne.
Gestadich is si in alder stont;
Men vinter niet seer vele,
want si heeft eenen rooden mont,
Twee borstkens ront
Ende een snee witte kele.
2.
Alle vroukens heb ic lief
Om eender vrouwen wille.
Om haer lijt mijn herte grief,
Heymelijc al stille.
Niet dan reyne eerbaerhede
En wil ic haer betooghen,
want si heeft een geluwe hayr,
Een aenschijn claer
Ende daer op twee bruyn ogen.
| |
[pagina 123]
| |
3.
Aen haer weet ic geen misset,
Des wil ic vruecht orboren.
Haer tandekens zijn also wit
Al warent fijn yvoren,
haer lippen bloeyen als corael
Ende uut gedaelt van kinne.
waert geen zonde int generael,
dit ist principael,
Ic hielse voor een goddinne.
4.
Moedich ende fier is die ganc,
Mer selden coemt si buyten.
Haer vingherkens spelen snaren clanck
Op harpen ende op luyten.
Haer tonge waer ic vruecht ‖ bi gewan,Ga naar margenoot+
Spreect woorden van Retorijcke.
Aerdigher en sach ick noyt an
die vruecht ghewan.
Haer stemme singhet wel goede musijcke.
5.
Van leden is si wel ghemaect,
Het schijnt een albasteren beelde.
Moecht icse noch aenschouwen moedernaect,
dat waer mijn herteken een weelde.
Gondese mi dan haer ghebruyck,
Het mochte haer luttel deeren.
Want op haren witten buyc
Eenen swaerten struyc,
Dat waer al mijn begheeren.
6.
Dit singhe ick uut jonsten reyn
Ter eeren van alle schoone vrouwen,
Want om mijn lief in swerelts pleyn,
Op u staet alle mijn betrouwen.
Mocht mi ghebueren een cussen vrij
Van haer bloeyende wanghen!
Waer ghi zijt, lief, peyst om mi
Als ic om dy,
Daer na staet mijn verlanghen.
7.
Princersse mijnder herten fijn,
Oorlof neme ic met desen,
Want u complexie is sanguijn;
Laet mi u dienaer wesen!
Schoon lief, al hoort ghi wat,
Quade tonghen die liefde scheeden.
Al hoor ic van u in die stadt
Nu dit, nu dat,
Ghi en moecht mi niet verleeden.
|