Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 118]
| |
Een nyeu liedeken1.
Ga naar margenoot+ Ick wil mi gaen verhuegen,
Ga naar margenoot+ Verblijden mijnen moet,
Ende doen na mijn vermoegen,
Al valtet mi teghenspoet.
Vrou Venus' bloet
Dat is van dier natueren:
Ist quaet, ist goet,
die mint die moet besueren.
2.
Die fiere nachtegale
Singt een so huebscen sanck.
mocht ic mijn lief betalen
Al in haer armkens blanck,
| |
[pagina 119]
| |
Sonder bedwanck,
So soude ic met vruechden leven:
Alle mijn leven lanck
Waer alle mijn druc genesen.
3.
Reyn lelijcken uut ghelesen,
doet u ootmoedicheyt,
Laet mi u dienaer wesen,
Aensiet mijn bitterheyt!
Weest wel bereyt,
Wilt mi uut minnen ontfanghen!
Doet mi bescheyt,
daer na staet mijn verlangen.
4.
Schoonder rose van minnen
En heb ic noeyt ghesien.
Si staet int herte van binnen,
Die schoone van melodien.
Wilt tot mi vlien,
wilt mi uut minnen verwachten!
Doet mi bescheyt,
Om u dole ick bi nachten.
5.
O radt van avontueren,
Wildy niet omme slaen?
mach mi geen troost gebueren,
Dat cost mi menighen traen.
Laet mi ontfaen,
Reyn bloeme ghepresen,
Een troostelijc woort,
So waer ic gans ghenesen.
6.
Nu hoort, ghi jonge gesellen,
Eer ghi dat minnen begint:
Vrou Venus sal u quellen
Met woorden gelijc den wint.
Eer ghi beghint
So hoort na mijn prologen:
Aensiet dat eynt,
So en wordy niet bedrogen.
7.
Die dit liedeken dichte
Oft eerstwerf heeft gestelt,
Vrou Venus was zijn nichte,
Met haer was hi ghequelt.
Sijn vruecht versmelt,
Hi leeft in grooten trueren.
Daer om hi queelt,
Si en mach hem niet gebueren.
|
|
