Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen

[p. 102]

45
Ic weet een vrouken wel bereyt
Een oudt liedeken
AL XCI melodie tekst

Een oudt liedeken

⁺ Ic weet een vrouken wel bereyt,
Si heeft mijn herteken bevaen
Met haerder gansscher minlicheyt.
Ick en cans haer niet ontgaen,
Haer jonste moet ic dragen.
Haer wesen is so wel ghedaen,
Si staet in mijn behaghen.

+ fol.52r

[p. 103]

2.

 

Schoonder wijf en sach ic nije,

 

Dies wil ic mi vermeten:

 

This recht dat ic haer vrienschap bije,

 

Want si doet mi mijn druck vergheten.

 

So reyn zijn alle haer sinnen,

 

Mi is te badt dat icse aensie,

 

die alder liefste die ic beminne.

Haer mondeken, haer oochskens claer,
Si blincken als cristal.
Mocht icse spreken oft comen naer,
Dat waer mijn begheren al!
Mer lacen, neen ic niet:
dat doen die quade clappaerts tonghen.
Och, si brenghen ons int verdriet.⁺

Dat vrouken is mi te hooghe gheboren,
dies ic wel mach beschreyen.
Al heb icse in mijn herte vercoren,
Het is al in eerbaerheyden.
Och lacen, si acht mijns cleyn.
Ic wil noch al in hopen leven
Ende draghen mijnen druck alleyn.

Die liefste en can ic niet begheven,
Si staet so vast in mi,
Boven al die daer leven.
Het is recht, dat segge ic dy.
Och, woude si dat verstaen,
dat ic haer ghetrouwe boel soude zijn,
So waer alle mijn trueren ghedaen.

Och Venus, vrouwe, siet aen mijnen staet
door alle joncfrouwen eere.
Ghi zijt mijn troost, mijn toeverlaet,
Ic bids u minnelic op eere.
Ghi zijt, mijn liefken, dies wel weert,
Dat ic u diene mijn leven lanck,
Schoon liefken, als ghijt op mi begheert.

Die dit liedeken heeft ghemaect,
Het quam uut rechter minnen,
Al en heeft hijt niet te recht gheraeckt,
Men salt in beste versinnen.
Het was so huebschen knecht,
Ter eeren van schoonen vrouwen
Heeft hi dit liet gedicht.

+ fol.52v