Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 100]
| |
Een oudt liedeken1.
Ga naar margenoot+ ‘Ick hebbe ghedraghen wel seven jaer
Een pacxken van minnen, tvalt mi te swaer.
Ick ben bedroghen.
Ic waende den wilden valc hebben gevangen.
Hi is mi ontvloghen.
2.
Joncheer, wildi daer loon af hebben,
So coemt noch tavent tot mijnen bedde.
Sijt seker dies:
Ga naar margenoot+ Mijn man die is van ‖ huys ghereden:
Tis zijn verlies.’
3.
‘Joncfrouwe, ghi hebt so fellen honden
Oft si mi beten diepe wonden,
Waer u dat lief?
Op u mans bedde en come ic niet,
Wat mijns geschiet!’
| |
[pagina 101]
| |
4.
‘Joncheere, mijn honden sal ic doen binden.
Aen gheen groen heyde daer staet een linde
In eenen boomgaert.
Daer sullen wi twee genoechlijck wesen,
Stout, onvervaert.’
5.
In gheenen boomgaert dat hi quam,
In sinen armen dat hijse nam.
Si riep: ‘aymi!
Dat ic u oeyt so lief gecrege,
Seer rouwet dat mi!’
6.
‘Joncfrouken, en roept niet so seere,
Ghi sult een goede vrouwe wederom keeren
Tot uwen man.
Ende segt dat ghi waert roosen lesen
Int soete dal.’
7.
‘Rooskens te lesen is bi manieren
In ghenen velden so menighertieren.
Des seker zijt:
Al soude mijn man zijn ooghen uut crijten,
Hi is mijns quijt.’
|
|
