Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 36]
| |
Een oudt liedeken1.
Ga naar margenoot+ Een boerman hadde eenen dommen sin,
daer op so schafte hi zijn ghewin.
Het voer een boerman uut meyen.
Hi brocht sinen heere een voeder houts,
Sijnder vrouwen den coelen mey.
2.
Die boer al op den hove tradt,
die vrouwe op hoogher tinnen lach,
Si lach op hoogher salen.
‘Mocht ick een corte wijle bi u zijn,
Ick gave daer om mijn ros, mijn wagen.’
| |
[pagina 37]
| |
3.
Die vrouwe die reden so haest vernam,
Si liet den boerman comen an,
So heymelijc al stille,Ga naar margenoot+
Al in een duyster camerken,
Daer deden si twee haren wille.
4.
Doen hi zijn willeken hadde ghedaen,
die boer moste vander tinne gaen
Ende hi bestont te claghen:
‘Ic segghe u dat het deen is ghelijc dander.
Mi rout mijn ros, mijn waghen.’
5.
Die heere quam uuter jaechte ghereden,
Hi hoorde den boerman seere claghen,
Hi hoorde den boerman claghen.
‘Ghi segt dat het een is als dander is,
die waerheyt suldy mi saghen.’
6.
Die boer had schier een loeghen bedacht:
‘Ick hadde een voederken houts gebracht
Ende daer was een crom hout onder.
Ick seg u dat het deen als dander brant,
Als si biden viere comen.
7.
Hierom was u vrou so gram,
dat si mijn ros, mijn waghen nam
Om sulcken cleynen schulde.
Ic bidde u, lieve heere mijn,
Verwerft mijnder vrouwen hulde.’
8.
Die here ginc voor zijnder vrouwen staen.
‘Wat heeft desen armen boer misdaen?
Schaemt ghi u der sonden niet?
Gheeft hem zijn ros, zijn waghen weder,
Laet hem varen tot sinen kinder.’
9.
‘Vaert henen, vaert henen, goet boere mijn,
dat eerste zal u vergheven zijn,
Vaert henen dijnre straten.
Och coemt ooc weder als ghi moecht,
Brengt ons dat crom hout vake.’
|
