Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 18]
| |
Een nyeu liedeken1.
Ga naar margenoot+ ‘Den dach en wil niet verborghen zijn,
Het is schoon dach, dat duncket mi.
Mer wie verborghen heeft zijn lief,
Hoe noode ist dat si scheyden.’
2.
‘Wachter, nu laet u schimpen zijn
Ende laet hi slapen, die alder liefste mijn.
een vingerlinck root sal ic u schincken,
Wildy den dach niet melden.’
3.
‘Och meldic hem niet, rampsalich wijf,
Het gaet den jongelinck aen zijn lijf.’
‘Hebdy den schilt, ick hebbe die speyr,
daer mede maect u van heyr.’
| |
[pagina 19]
| |
4.
Die jonghelinck sliep ende hi ontspranck,
Die liefste hi in zijn armen nam:Ga naar margenoot+
‘En latet u niet so na ter herten gaen,
Ick come noch tavont weder.’
5.
Die jonghelinck op zijn vale ros tradt,
Die vrouwe op hooger tinnen lach.
Si sach so verre noortwaert inne
Den dach door die wolcken op dringhen.
6.
‘Had ick den slotel vanden daghe,
Ic weerpen in gheender wilder Masen,
Oft vander Masen tot inden Rijn,
Al en soude hi nemmeer vonden zijn.’
|
