Amsterdams minne-beekje. Deel 2

Olympiaes Claeghliedt,

Stemme: Wat hebt ghy Pluto, &c.

DRaeyt gulde Son, duyck silv're Maen,
Sinckt swarte aert en daelt ter hellen,

[p. 175]

 

Valt hel gestarnt in d'oceaen

 

Laet af Hecacé te versellen,

 

Daelt Solpher Toortsen als ghy wilt

 

Op dat het gantsche centrum lilt.

 

2 Laet het geraes van raen en ros

 

Noyt uyten als Aurora flonckert,

 

Maer dat een nevel kleet dit bos

 

(Gelijck de damp de poel verdonckert)

 

Van hem die 't aecklich rijck beheert,

 

Maeck dat het Delos toorts ontbeert.

 

3 Ghy steyl geberght neyght 't spitse kruyn,

 

Wilt door u val een yeder pletten,

 

Maeckt Goden d'ommekringh tot puyn,

 

En doet het onderst boven setten,

 

Ontsiet geen moort noch ruwe wraeck,

 

Maer acht op mijn gerechte saeck.

 

4 Ghy weet hoe my de Noortse vorst

 

Door minne heeft tot hier gekregen,

 

Wie nu maer lessingh van zijn dorst

 

Bewandelt onrechtschapen wegen,

 

Maer vlucht met d'Yrsche Coningin,

[p. 176]

 

En doet my sengen door de min.

 

5 O Limphia hoe dus versmaet

 

Ach! Landijns ick kan 't nau gelooven

 

Maer 't scheepjen vlot en tuyght verraet,

 

En uyt my dat ick ben bedroghen,

 

Ach! Liefjen isser geen genae

 

So volgh ick u door Landijns ick kan 't nau gelooven

 

Maer 't scheepjen vlot en tuyght verraet,

 

En uyt my dat ick ben bedroghen,

 

Ach! Liefjen isser geen genae

 

So volgh ick u door golfjens drae.

 

6 Hebt ghy de ziel my dan ontvoert?

 

Waer door wilt ghy de romp versmaden?

 

Is u gewisse niet ontroert,

 

V Vngers hart niet swaer beladen?

 

Dat ick mijn Rijck en Scepter derf,

 

En dese vloet voor tomb be-erf.

 

7 Maer Landijn wee aensiet het endt,

 

Mijn wraeck is veyligh te ontvluchten,

 

De Opper-vooght ist als bekent

 

Die sal u nu of namaels tuchten,

 

Ghy hebt o Prins mijn krans misbruyckt,

 

En gantsch mijn maeghden glimp ontpruyckt.

H. Moor. Arbeydt verloren.