Amsterdams minne-beekje. Deel 2

[p. 177]

Acteons vervorminge.

Stemme: Windeken daer den Bosch af drilt, &c.

DE Son was nau het Zuydt ontrent,
Als Acteon moe gerent
Van het jaghen, door de Hagen,
Quam gestreecken by de Bron,
Daer hy Diana badend vond.

2 Gheswind hielden zijn beenen stal

d'Ooghen gluerden over al,
Soo nieuwsgierigh, en soo vyerigh,

[p. 178]

 

Om te aenschouwen 't keurigh schoon,

 

Dat aen de Nymphen stont ten toon.

 

3 De naeckte Nymphen metter haest,

 

Vloden voor zijn komst verbaest,

 

En hy siende // dat sy vliende

 

Door verbaestheyt met haer tween,

 

Deckte met een hembt beyd' haer leen.

 

4 Meesmuylt hy en grimlacht daerom,

 

Maer Diaen van toorne stom,

 

Nam 't onwaerdigh, en seer vaerdigh,

 

Deckt sy met haer slincker hand,

 

Haer nu belonckte maeghden pandt.

 

5 En voorts de rechter geeft sy klem

 

In het water, en spruyt hem,

 

Seyd met eene // gaet nu heene

 

Gaet nu klappen soo ghy kond

 

Dat ghy Diana naeckt hier vont.

 

6 Als selfs de woorde galmde noch

 

Als Acteon voelden, och,

 

Dat zijn stemme in een bremme,

 

En zijn schoon manlijck gebaer

[p. 179]

 

In een wilt dier vervormet waer.

 

7 Anghstvalligh liep hy na de Beeck,

 

En daer zijn gedaent bekeeck,

 

Schoon te voren // nu met hooren

 

Langh getacket, dun en swart,

 

Beelden het water af en hart.

 

8 Sijn dienaers siende 't schoone wildt

 

Elck zijn pijl niet raeckeloos spilt,

 

Maer hem wonde, en zijn honden

 

Rucken hem voort gans van een,

 

Tot straf van zijn vermetelheen.

 

9 Neemt jonge knaepjens dit in acht,

 

Dat ghy niet archlistigh tracht

 

Te beschouwen // der Juffrouwen,

 

Pandt, 't welck in het kleedt verbiedt,

 

Op dat u niet als hem geschiet.

N. Pels, Verandert in tijds.