Amsterdams minne-beekje. Deel 2
(1637)–Anoniem Amsterdams minne-beekje–
AuteursrechtvrijStemme: tSa, tsa, mijn Herders Riedt, &c. Of: Roemwaerde Carinel.
MYn soete Rosemont,
Die my dus hebt gewont,
En my genesen kondt,
Van al mijn pijn,
Hoe lange sal ick doch
Gequelt dus worden noch?
Of sult ghy noyt enden
Al mijn ellenden,
Hoe sal het zijn?
2 Gaet u ter herten niet
| |
[pagina 173]
| |
't Onlydelijck verdriet,
Dat ghy gestadigh siet,
Aen mijn ghelaet?
Of vreest ghy soete Meyt
Voor mijn ghetrouwigheyt?
So siet aen mijn wesen,
Waer in ghy kond lesen
Mijns herten staet.
3 Siet hoe k met ongeneugt
En buyten alle vreucht
Verslijt mijn jonge jeught
Alleen om dy,
V ooghen eenmael wendt
Tot te droef ellendt
Dat laes! ick moet dragen,
By nachten en dagen,
Verhoort doch my.
4 Siet aen o Herders meyt,
Al mijn ghedienstigheydt,
Die ick met vlytigheyt
Aen u bewijs.
Siet hoe ick met ootmoet
V vallen kom te voet.
Siet hoe ick met reden
V schoone leden
Gestadigh prijs
5 Wanneer den dageraet
Des morgens vroegh op staet,
En dat de Son opgaet,
En ghy noch rust,
Soo drijf ick alle bey
De kudden in mijn wey,
En laetse daer grasen
En lieffelijck aesen,
Soo langh 't haer lust.
6 Lest doen de Wollif quam
En uyt de Cudde nam
V aldervetste Ram
Die 'k hem ontjoegh,
En ghy waert aldermeest
Voor u selfs bevreest,
Heb ick my begeven
| |
[pagina 174]
| |
Int prijckel van mijn leven,
Als ick hem versloegh.
7 En vele diensten meer
Waer voor dat ick begeer
Niet anders dan u weer
Liefd, o Goddin,
En eens verlost te zijn
Van al mijn pijn,
En dat tot mijn vrouwe
'k Mach wettelijck trouwe
V mijn Herderin.
A. L. Cock. Volstandigh. |
|