Amsterdams minne-beekje. Deel 2
(1637)–Anoniem Amsterdams minne-beekje–
Auteursrechtvrij
[pagina 170]
| |
Stemme: O schoone Krieckelia.
SOo als de silvre Maen
Sijn helle schijn door Aurora verloos,
En dat de lommer laen
Een lieflijck licht door dicke schaduw koos,
Daer yeder beesje sadt en sanck
Den lof van reyne Scheppers klanck.
2 Doen vlood ick na de kruyn
Door Boter blom en 't Claver rijcke gras,
Tot op den Zavelduyn,
Te kijcken waer mijn Amarillis was,
Dan laes! de wolck van 's hemels douw
| |
[pagina 171]
| |
Verschuylden 't wesen van mijn vrouw.
3 Dies gingh ick sitten neer,
Versmeet mijn Harders stafjen aen een kant,
En socht door 't rietjes eer
Te quelen al de vrucht van 't rijp verstant,
Door 't Liedtje dat haer heeft beroert,
En tot mijn kuyssche liefd gevoert.
4 Ick had het nauwlijckx uyt,
Of schemers vonckje wees my op haer licht,
De vreucht spronck over 't kruyt,
En ruckten my tot aen het soet ghesicht,
Daer my den goeden morgen bood,
Een kusje dat door sieltje schoot.
5 Want druck van lip en handt
Die stuwden lijf en lichaem tegens my,
Vervlogen int verstant,
O zielens vreucht, wie treft u Harmony?
Het kitligh hartje wist niet wat
En sween schier daer 't zijn leven hadt.
6 Begote werelt juyght,
Die met zijn jeught op soo een Nymphe daelt,
| |
[pagina 172]
| |
Ey Hemels schaer ghetuyght,
Alhier het eenigh luck van wenschen straelt,
In soo een verghenoeghde keer,
Dat wellust roept, ick ben te teer.
A. de Brull. Je Bruelle en Dieu. |
|