Amsterdams minne-beekje. Deel 2

Aubade.

Stemme: Dattet luchje.

ROse monde
Siel roofster, Son
Mijns levens, waerde Maeght,

[p. 167]

 

V ghewond

 

Die niet en kon

 

Vertoeven tot het daeghd,

 

Komt zijn klacht

 

Voor u in donck're nacht,

 

Weemoedigh storte,

 

Om soo te korte

 

Ghepranghde Min.

 

Door de vonckjes, en lonckjes

 

Ghevest van u Godin.

 

2 Laet doch dale

 

In duysterheydt,

 

Van droefnis 't lieve licht,

 

Sonne strale,

 

Soet bereydt,

 

Door u git bruyn ghesicht,

 

Dat de damp

 

Mijns ziels-benepe ramp,

 

Door 't soet vermoghen

 

Vws tint le ooghen

 

Gheheel verdwijnt.

[p. 168]

 

Vyt het harte, door smart

 

Van afkeer langh gepijnd.

 

3 Wilt ontsluyte

 

V Venster ey,

 

Mijn Engel, siet de gheen

 

Die hier buyte

 

Door droef gevley

 

V offerd min gebeen,

 

En bespat

 

V stoep met tranen nat,

 

Terwijl 't gefloncker

 

Der Sterren doncker,

 

Sijn overdeckt,

 

Wacht 'k u luyster, in duyster

 

't Geen myn voor Son verstreck.

 

4 Linde lommer

 

Ghy Singel-groen

 

Dat vaeck mijn suchten hoort,

 

't Geen met kommer

 

Ick staegh kom doen,

 

Aen die mijn ziel vermoord,

[p. 169]

 

Senghd en brandt,

 

Mijn hert en ingewandt,

 

Door schoonigheden

 

Haers poesle leden,

 

Tuyghd eeuwigh haer,

 

Door krackjes, uws tackjes,

 

Mijn innigh lyden swaer,

 

5 Donckerheden

 

Deck het getier

 

Doch altijt van Diaen,

 

Laet beneden

 

Geen strael geswier

 

Des Sons meer brallen gaen

 

Want geen dagh

 

Mijn meer vermaecken mach,

 

Nu d'oogens klaerheyt

 

Mijns liefs in naerheydt,

 

Mijn laet staegh,

 

Int duyster swerve, tot sterve

 

Die donckre afkeer draegh.

I. Soet. Niet soeter.