Amsterdams minne-beekje. Deel 2
(1637)–Anoniem Amsterdams minne-beekje–
AuteursrechtvrijVliet heen droeve suchjes, na &c.
HOort voor 't laetst mijn klachten,
Wreede vrouw, die in mijn druck gescheyt hebt
| |
[pagina 97]
| |
Sulcken groot behagen,
Dat ghy selfs niet achten
Als ick u vertrock mijn sware straffe pijn die ick most dragen,
Nu hebt ghy my mijns levens draet haest afgesneen,
Ghy die door 't gesmeeck,
Noyt worde weeck,
Noch door droeve ghebeen.
2 Ick sal hier gaen swerven
En gaen dolen in onbekende nare duystere weghe,
Tot dat ick door 't sterven
Mijn lichaem ontbin, en alle pijn beneem, en ga af veeghe
Dat nu door druck is uytgeteert en schier vergaen,
Door den grooten last, daer 't is aenvast,
En altijdt mee belaen.
3 Wilt u nu versade,
Met mijn suchjes, droeve klachtjes eer mijn leven neemt zijn ende,
Mijn geest volght de pade
Van al de rampsalige ongeluckighe Minnaers bende,
Die door liefde van een Vrouw gheraeckt zijn in noot,
En die door 't geklaegh, en minne plaegh,
Mosten smaken de doodt.
| |
[pagina 98]
| |
4 Dan salt geesje vare
Na 't Eliseesche veldt, by de bleecke schimme hier beneden,
Die daer staegh gaen waren,
En de swarte stranden met de bloote voeten gaen betreden,
En noch loosen benaude suchjes met gesteen,
d'Een om trouwe min, van zijn Goddin,
Noch sit en treurt alleen.
5 Daer sal ick u toeve
Met een gedurigh gesucht, gesteen, en swaer weemoedigh klaghe,
Int midden van de droeve
Dien ick sal verslaen, hoe ghy mijn jonghe hertje hebt gaen plage,
Dat ick om u, so vroegh mijn leven heb ghestaeckt,
En heb door de dood, van ramp en noot
Mijn lichaem vry gewaeckt.
I. G. Vlooswijck. Rede door leve. |
|