Amsterdams minne-beekje. Deel 2


[AVrora laet af van 't luyeren]
Stemme: Jonghmans wat hebje al kluchjes, &c. AVrora laet af van 't luyeren, En de grysaert heeft zijn ent, door de Lendt,
[pagina 95]
Apollos Fackel laet de kuyeren Daer, waer Sephiris sich wendt, 2 De groen bepruyckte swarte moeder Vertoont t'weligh ghewaet, metter daet, En vergunt uyt jonst de schapen Hoeder, Dat hy zijn schaepjens versaet. 3 Amarillis vlecht Lauwer kransjens, Siet hy sit op Cloris schoot, Laura noot, Haer Ammittas tot de Meye dansjens, Ach het meysjen wort schaemroot. 4 Het Nachtegaeltjen (Phillis) uytje Hoe dat dese Lendt vol vreucht, hem verheught, 't Wijl Pan om Syring op sijn fluytjen, Wtgalmt zijn ongeneught. 5 Dus Phillis onthoed doch u Lammr'en, En vertoont u mee verblijt, na de tijt Hoort hoe de schaepjens na d'uwe jamm'ren En wenschen sich daer ghy zijt. 6 Ach een yeder streelt'zijn beminde, En Lissis staet hier en weent, als ontleent, Mits hy aen Phillis geen troost kan vinde[n]
[pagina 96]
Want haer hert is heel versteent. 7 Ach ick hoop noch haer trots te trotsen, En bethoonen mijn onschult, met gedult, Op dat de minne my 't spoor doet botsen, Wien de tijdt door d'echt vervult. Arbeyt verloren.