Amsterdams minne-beekje. Deel 2
(1637)–Anoniem Amsterdams minne-beekje–
Auteursrechtvrij
[pagina 85]
| |
Stemme: Droeve Princesse, &c.BArst bange suchten, nu uyt mijn longhen,
Om dat ick heb gedoot mijn Bruydt,
Waer sal ick vluchten? ick wort besprongen,
Van droevigheyt mijn hert schier sluyt,
Als ick bedenck het geen ick heb bedreven,
Aen mijn lieve leven, die ick heb gedoot,
O Donder-godt, wilt my de daet vergeven,
Ick sal doen sneven voor het Altaer groot,
Veel wilt gediert, wiens roockend' ingewandt
Ick branden sal u tot een offerhandt.
2 Most ghy Goddinne soo fel u stooren
Midts ick u Godheyt heb ontseyt,
Mijn trouwe minne, dien ick gesworen
| |
[pagina 86]
| |
Hadt mijn beminde, die hier ley
Sieloos, eylaes, door uwe snoode loogen,
Waer door bedrogen was mijn tweede ziel,
Want ghy in schijn Leucippes haer voor oogen
Vals gingh overtoogen, hoe ick my onthiel
In t dichte Bosch, alwaer ick myne lust
So ghy haer seyd, door Nymphjes had geblust.
3 Soo haest de boode van Phoebi wagen
Hief 't blinckend' hooft uyt Iovis tent,
Heb ick gevloden met groot behagen
Nae 't woeste wout, als ick gewent
Was steets te doen, om 't schuwe wilt te jagen.
In de loose lagen, want Diaen gebiedt
Datmen 't gediert wel vryelijck mach plagen,
En mede dragen al het geen men schiet,
Ick liep het na, soo langh tot my de Son
Soo seer bescheen, dat ick niet meer en kon.
4 Doen gingh ick rusten by eenen Linde,
Mijn afgejaeghd' en macke leen,
Och of ick kuste nu mijn beminde
Aura: want sy en anders geen
| |
[pagina 87]
| |
Kan my alhier int groene gras vermaken.
Met haer lieve kaken, die ick seer begeer,
Komt waerde Nymph, goddinne wilt genaecken,
Die ghy siet blaecken eer dat ick verteer,
Com Aura com, mijn enichste vermaeck,
Syt Ghy mijn lief waer ick soo seer na Haeck.
5 Ick dese dingen had nau gesproocken,
Of mijn beminde die daer lagh
scheen 't lof te dringen, en is gebroocken
Stil door het elst, op dat sy sag
Of Cephalus met andere boeleerde.
En haer bed onteerde dies Het dunne bladt
Door haer gewoel heel lichtelijck om keerde,
En Hem verneerde, doen heb ick gevat
Myn pyl, en boog ick meend daer was gediert,
En heb mijn vrouw de punt int hert gestiert.
Virtute Opus. |
|