Amsterdams minne-beekje. Deel 2

[p. 56]

Sonnet.

SO Cupid's goude flits ondoen kan stale Vellen,

En prangen 't ysere rif tot stryden onvertsaeght?

So is 't geen wonder dat dees Iphis moed'loos klaeght,

Verwonnen met een schicht die hem door min doet swellen,
Siet! of hem 't wicht ontmant, so wil hy noch versellen

En brengen hem tot rust, omcing'lend dese Maeght,

Waer door dat Antheros op 't hoogste sorge draeght,

Als soeckende door nijt en onrust hem te quellen,

Siet hoe het minnewicht is aerdighlijck gestaelt,

Omcingelt met zijn maets, die even afgemaelt

Iae overtrocken zijn met hart verharde platen:

Hy treden tot een strijt slechts tot een jonge vrouw,

Die sy door wedermin en d'overheyl'ge trouw

Soecken tot wederliefd' te brengen, ja t'aenvaten.