Amsterdams minne-beekje. Deel 2


[Myn hert is vol verdriet]
Stemme: Cupido onlancx gheleen, &c. MYn hert is vol verdriet Om 't geen dat my gheschied Van een vrouw // die mijn rouw // noch klagen Acht steets veel min als niet, Ick offer haer mijn ziel
[pagina 26]
Met smeken en gekniel Om haer min // daer ick in // door 't behagen Stracx plotselijck verviel. 2 Kan soo een Dochters hert Aensien eens Minnaers hert Door 't gevley // noch geschrey // beweghen Maer staegh noch wreeder wert, Hoe seer mijn geesje steent En klaeght of droevigh weent, Niet en hoort // maer verstoort // en tegen Verdooft, van my yeder woordt. 3 Nu wensch ick dat ick noyt Haer lichaem opgetoyt Haer gelaet // noch haer praet // noch leden Die mijn sin maeckt verstroyt, Voor desen hadt gesien, Maer hadse mogen vlien, So souw my // los en vry // nu heden Dese pijn niet geschien. 4 Want mijn verlieft' gemoet Sy sulcken smert aendoet,
[pagina 27]
Ja mijn geest // is bedeest // vol treuren Door al de tegenspoet Mijn hert innerlijck jaeght, En seer weemoedigh klaeght, Nu sy mijn // laet in pijn // wilt scheuren Van al de ramp die t draeght. 5 Och of den hemel wou Tot teycken van mijn trouw Ick om haer // stracx nu maer // mocht sterven, En eynden soo mijn rouw, Soo waer mijn luck noch groot, Want dan souw my de doot Maecken quijt // dese strijt // doen beerven Alle pijn ramp en noodt. Rede doet leve.