Amsterdams minne-beekje. Deel 2
(1637)–Anoniem Amsterdams minne-beekje–
AuteursrechtvrijStemme: Schoone Lerinde, Ofte: Hemelsche Venus.
SIlvere Stroompjes
Lilt borlend vliete
Bootst ruysschend na mijn droeve druck,
Weelige Boompjes
Laet lootjes te schieten,
| |
[pagina 20]
| |
Schud af u lov', tuygd 't ongeluck
't Geen myn ontmoet
Met wreede straffigheden,
Vleyen noch ghebeden,
Biggelend ghetraen,
Stadigh gegroet,
En wel beleyde reden
't Willigh dienstigh treden
Heeft noch niet voldaen
't Stael harde hart van een te wreede Vrouw.
Die steets met smart loont al mijn dienst en trouw.
2 Sluyt bleecke Maen
V silvere ooghen,
Schuyft voor u heen een wol gordijn
Weest vry voortaen
Bruyn overtooghen
Met nevel damp, laet geen geschijn
Stralen beneen,
Laer al u luysters klaerheyd
Met een droeve naerheydt
Eeuwigh zijn ghedeckt,
| |
[pagina 21]
| |
Tuyght mijn geween
Door last van straffe swaerheyt,
't Geen mijn in ghevaer leyd,
Tintelligh vertreckt,
Gaet vry te rust en sluyt u oogen toe,
'k Ben alle lust, ja selfs het leven moe.
3 Om dat het licht
Van dit mijn leven,
Deckt haer ghestrael door wreedheyt quaet,
't Lieve gesicht
Gaet mijn begheven,
Duyckt voor mijn wegh met bitse haet,
Daer sy wel eer
Haer lieve flicker stralen
Vaeck liet op mijn dalen
Met een soete schijn,
Doch laet mijn weer
Nu in het duyster dwalen,
En gaet dus betalen
Al mijn vreughd met pijn,
Ja reckt mijn reen met taye pesen uyt:
| |
[pagina 22]
| |
Laes! geen geween veraerd haer wreed besluyt.
4 Straffe Beulin
Sal ick dees plaghen
Eeuwigh dan moeten voort en voort
Na uwe sin dus moeten dragen,
Hebt ghy gheen rust
Voor dat ghy moort
V trouwe slaef
Die u soo vaeck voor desen
Heeft zijn trouw bewesen,
Dat ghy dickwils swoert,
En sey hoe braef
Is lief ons luck gheresen,
'k Sal u druck ghenesen
Of Atrop vervoerd
My in het graf, waer op ghy mijn terstondt
Veel kusjes gaf met u te valsche mond.
5 Waer van dees Elsen
En waterbeecken,
Waren als tuygh van 't geen ghy deed,
't Lieflijck omhelsen,
| |
[pagina 23]
| |
En 't vriend'lijck spreken
Dat ghy daer met so menigh eed'
Doen hebt gedaen
Sullen de pluym-gedieren
Die met dertel swieren
Snorren aen ons sy,
Die sullen gaen,
En soo haer tongh noch stieren
Dat haer tierelieren
Klappen sal dat ghy
Ontrouwe Maeghd, en straffe Charileen
Gantsch niet en vraegt na vast verbonde reen.
6 Dees roosen hoed
Die uwe handen
Vlechte so braef om dit mijn hooft
Tuyghd dickwils soet,
Doch t'uwer schande
Van 't geen ghy mijn doen hebt beloofd,
Als ghy daer mee,
Quaemt dit mijn hayr bekroonen
Om daer me te toonen,
| |
[pagina 24]
| |
V oprechtigheydt
Dan laes' alree
Gaet ghy my dus beloonen,
En mijn niet verschoonen,
Want ghy steets bereyt
Niet aers als pijn gemengd met so veel leed,
Daer ghy an myn u trouws beloften deed.
5 Of schiet dit waerde
Slechts om te proeven
Wat voor een aerd dat in mijn woond,
Soud ghy op aerde,
Yets meer beproeven,
Dan u Cambayas heeft ghetoont,
Want alle staet
Wil ick gewilligh derven
Als ick mach verwerven
Een soo braven Maeght,
Of laet de draet
Mijns levens Atrop kerven,
'k Wil gewilligh sterven,
Als het u behaeghd
| |
[pagina 25]
| |
Wat ghy gebiedt daer ben ick me te vreen,
Als het geschiet ten dienst mijns Charileen.
Leyd-sterre van mijn graegt, kluystersje van mijn vryheyt,
Stookbrantje van mijn smart, oorsaeckje van mijn blyheyt
Opqueeckster van mijn ramp, Spring-ader van mijn luck,
U Ja dat heelt mijn pijn, u Neen dat baerd my druck.
Niet soeter. |
|