Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

[p. 23]

Op 't Af-beeltzel van den geestigen Poëet,
David Questiers, aan den Schilder.

Gy hebt Questiers ons zoo natuurlijk afgebeelt
Dat u de Schets roept toe: ô Schilder leer my spreken,
Op dat de schranderheyt, die in mijn harssens steken,
Haare ooren, nu gelijck als gy ons oogen, streelt,
Kundt ghy 't niet doen? Gebruyckt zijn woorden tot uw verven;
Dees Hemelschildery zal nimmermeer dan sterven.

Dullaart.