| |
| |
| |
Rond-om lelijk, oft vuile-bruids dans.
Toon: De Bruid van Turenout.
Jan-rap die was den Bruidegom,
Kijk buuren, kijk buuren, kijk uit,
Daar zagh hy louter kruidigh’ om
Ter eeren van zijn Bruid.
Ut, re, mi, fa, fa, la, sol, fa mi re.
Toen was het, schik de Bruigom op: en maak de Bruid ook ree.
2.
Zy trokken hem een buls-huid aan,
Hoe was' er den droes toe verguld!
Denk eens hoe zoo een jak most staan
| |
| |
Met mensche-vlees gevuld!
Den Bruigom zagh zo zuinig om, als scheet hy in de snee.
3.
Het eers-gat was zijn halsband, koen,
De nieren zijn knopkens, jent,
De pooten, mouwen, en bragoen,
Met klaawen, voor zijn toffelen, om gangh te maken, ree.
4.
De steert verstrekten zyn rampier,
De hoorens zyn sporekens net,
De blaas die stelde-men, heel fier,
Op 't hoofd voor een kasket.
| |
| |
De derremen droeg hy om het lyf voor eenen sluyer mee.
5
Dus tradt hy na het trouwen toe,
Hy wasser zoo welle gedaan,
Maar ach! Hoe was de Bruydt te moe!
Dees trockmen oock vals aan
Men heeft heur met een Loert ghekroont: 't was wonder dat zy 't Lee!
6
De Bruydt die was oock opgetooit,
Men schrickte toe-men het zagh.
Men heefter met kap-stroo gestroit
Dat op de mest-hoop lagh!
| |
| |
Dus streefden zy de Kerk-deur in; een yeder maakten stee.
7.
De Heer-oom sprack de koster toe,
Wat beestelijck-paar, och! is dit?
Den Bruigom ziet ick weet niet hoe!
De Bruid zoo zwart als git!
Sy is gebult, heel scheel, en scheef van bek, en snavel mee.
8.
De Koster luyden voorts de klok,
Moêr-schoelicx die worden gerrouwt;
Een hond bezeickten 's Bruigoms-rock
Wijl hy de Bruid bespouwt,
| |
| |
Gelijk mind altoos zyns gelijk; zoo als ons varreken deê.
9.
Ter taafel was het opgedist
Met wonderlijk-snaax-confijt!
Dat yder zich daar van bepist
En ik my schier....... behoest
Men dronker huy en scharrebier het wijn-vat was ontwee.
10
Maar toen de Bruid te kooy most gaan,
Wat wasser toen al te doen!
Zy schreiden haast een ton vol traan!
| |
| |
Van 's middaghs tot te noen.
Dus danste men de vuile-bruid tot in heur leger-stee.
|
|