Ad Interim. Jaargang 5

[p. 227]

William Shakespeare (1564-1616)
Sonnet XVIII

Zal ik u spiegelen aan een zomerdag?
Gij zijt een lieflijker en zachter tij:
Storm schudt de bloesems uit het takkenrag,
En alle zomers gaan te snel voorbij:
Soms straalt het oog des hemels veel te heet,
En dikwijls derft zijn gouden aanschijn vuur;
En eens vergaat al wat men schoonheid weet,
Door 't lot of door de grillen der natuur.
Maar uw oneind'ge zomer neemt geen eind,
En nooit ontbeert hij wat het schoone u laat,
Noch pocht de dood dat ge in zijn schaduw kwijnt,
Als ge in deez regelen de tijd weerstaat;
Zolang de mens nog ademt, 't oog nog ziet,
Zolang leeft dít en leeft gíj uit mijn lied.

Bert Voeten