Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

146.
Die bruyt en wou niet te bedde.
(Ps. CL)

^*

1.
Een meysken leyde een knechtken te voren
te trou-wen naer den Bruycx-sen aert
^†Hi en wil-der niet naer hoo-ren
maer hi deynde al achter waert
^§Ey, ey, ey, ey! hi en derf niet comen
hi is ver - vaert.

* Alle uitgaven hebben F behalvc 8 en 14.

† Tekst: en hi.

§ Tekst:

Ey, ey, hi en derf niet comen,
Ey, ey, hi is vervaert.

[p. 267]

 

2.

 

Ten eynden soo was hi te vreeden

 

Hi souse trouwen onghespaert,

 

En doen beefden hem alle zijn leeden:

 

‘Hoe hebbe ic mi aldus beswaert?’

 

Ja, ja, hi en derf niet comen,

 

Ja, ja, hi is vervaert.

 

 

 

3.

 

Alsmen die bruyloft sou gaen houwen

 

Ende die vrienden waren vergaert,

 

Het meysken sprac ‘Ghi moet mi trouwen’

 

En doen craude hi sinen baert.

 

Ey, ey, hi en derf niet comen,

 

Ey, ey, hi is vervaert.

 

 

 

4.

 

Die bruyt die is to bedde ghegaen

 

En sy sprack ‘Lief, compt herwaert!’

 

Doen ghinck hi in een hoeck staen

 

En Hennen toochde sijnen aert.

 

Ja, ja, hi en derf niet comen,

 

Ja, ja, hi is vervaert.

 

 

 

5.

 

Hennen soude te bedde waert gaen,

 

Hi sey ‘Vrou bruyt, licgt achter waert!’

 

Doen worden zijn oochskens allen traen,

 

Sijn herteken was so seer beswaert.

 

Ey. ey, hi en derf niet comen,

 

Ey, ey, hi is vervaert.

 

 

 

6.

 

Hi en wist niet hoet ontlegghen

 

Om dat hi sou sijn ghespaert:

 

‘Ick bidde u, willet die kinderen segghen

 

Dat sijer me gaen om mostaert!’

 

Ja, ja, hi en derf niet comen,

 

Ja. ja, hi is vervaert.

 

 

 

ANTWERPSCH LIEDBOEK 1544. No. CLXXXIII

 

Een nyeu liedeken.

In den boven gegeven tekst is het weliswaar de bruidegom, die bij den titel past, en niet de bruid; maar het guitig refrein, dat in het schalksche slotgedeelte der melodie zijn weerklank vindt, heeft mij bewogen, bij gebrek van den echten tekst, van dezen gebruik te maken. Misschien is deze tekst een parodie in het mannelijke van den tekst, dien Zuylen van Nyevelt op het oog had. Er bestaat een Duitsch lied ‘Ein Bräutlein wollt nicht gehn zu Bett’, dat van de 16^de tot de 18^de eeuw tamelijk veel voorkomt: 1594 F.J. Brechtel, Kurtzweilige neue teutsche Liedlein nr. 10; 1600 H.L. Hassler, Lustgarten nr. 11-14 (Goedeke Grd.

[p. 268]

II 58 en 66). Stukken er van komen nog al dikwijls in quodlibets van dien tijd voor (ZfdPh. XV 62 en Wm. Jb. III 129), en de geheele tekst is te vinden in Eschenburg, Deutsches Museum 1776 (bl. 405), ingezonden door Lessing (z. Lessing's brief aan Nicolai 20 Sept. 1777), en is daaruit weer afgedrukt in Büsching en Van der Hagen, Sammlung deutscher Volkslieder 1807 (bl. 284). Maar deze tekst past niet bij onze melodie.