Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

145.
Mijn moerken gaf my eenen man
Van ouderdom was sijn baerdeken grijs.
(Ps. LVIII)

^*

1.
Mijn vader gaf my en - en man
van ou-den was hem sijn baert soe grijs
Der mynen spel hij niet en can
sijn lijf es cou - der dan een yes
wanneer hij rust
soe crigh ic lust
te ligghen al in den aer - - men sijn,
Meshouwet soe is - - - - - den na - - - - me mijn!

2.
Maer als hij sclapen compt met my,
Dan duuct hy onder, hij doet my seere,
Ende hy crupt achter, dat dunct my vrij,
Als ic vrintscap aen hem begere.

Hy es soe stedich

Altoes leyt hij ledich,

Ende ic soude soe gerne vrolich sijn -
Meshouwet^* soe es den name mijn!

3.
Dan leyt hy en ronct allen den nacht
Ende altoes sclaept hij, den ouden catijf,
Al die myns niet seere en acht,
Gheen tijt en compt hem vruecht int lijf,

Ende maect hem siec

Den ouden griec,

Hij ronct al waert^† een everswijn -
Meshouwet soe is den name mijn!

* In 1 en 16 is de laatste noot van deze groep een achtste; in 2, 3, 5, 6, 8, 32, zooals juist, een zestiende.

* overal in het hs.: mes houwet.

† hs. waer.

[p. 266]

 

4.

 

Waer hy my seyt, hy en betrut my niet

 

Hij doet mich wachten nacht ende dach,

 

Dus liit mijn hertte groet verdriet;

 

Maer dat ic noch mynn gheliden mach

 

En cannic niet verdraghen

 

Dat siin grote sclaghe

 

Die hy mi gheeft den ouden katijf -

 

Meshouwet soe is den name mijn!

 

 

 

5.

 

Noch en achtich dat niet een slee,

 

Mochtich ligghen al in den armen naect

 

Allen nacht een oerken oft twee

 

Van mynen lieve, dat naer my wacht!

 

Ic en cans niet heelen:

 

Ic soude soe gerae spelen

 

Met sijnder flouten, sy es soe fijn -

 

Meshouwet soe es den name mijn.

 

 

 

Hs. tweede heift der XV eeuw Univ. Bibl. te Amsterdam

 

G. KALFF Tijdschrift IX 179.

1577 † Hofken d. gstl. L. Mishouwet so is der name myn.