Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

142.
Een oudt man sprack een ionck meysken aen.
(Den lofsanck Zacharie)

1.
^*Een oudt man sprack een ionck meys - ken aen
‘schoon lief wildi be - te - ren mijn ver - driet?’
‘Neen ic’ sey - de se ‘lie - - - - - ve Jan!
van u - wen bie - - re en dorst mi niet,
tis be - ter dat ghi van mi vliet,
ghi doet doch al ver - lo - ren pijn;
mijn boel - ken moet een jonck - man sijn.

* Ant. Lb. Een oude man sprack een meysken an.

[p. 261]

 

2.

 

‘Schoon lief, ick soude mi geerne paren

 

Waert u beliefte nu ter tijt.’

 

‘Spreect een oude quene van tseventich jaren,

 

Oudt ende verrompelt also ghi zijt!

 

Aen u en is doch gheen profijt,

 

Ghi en tapt niet dan verschaelden wijn;

 

Mijn boelken moet een jonck man zijn.’

 

 

 

3.

 

‘O waerde suver juecht,

 

Herte ende sin hanget al aen dy.’

 

‘Stelt u tevreden oft ghi moecht,

 

Wi en dienen niet tesamen, ick ende ghy.

 

Oudt ende versleten dunct ghy my,

 

Wat soudt ghi schrijven in mijn francijn?

 

Mijn boelken moet een jonck man zijn.’

 

 

 

4.

 

‘Schoon lief, wilt doch doen mijn avijs

 

So sal ic u maken van goede rijc.’

 

‘Een jonc man staet badt in mijnen prijs,

 

Ghelijc soect altijt zijn ghelijck.

 

Wat soudt ghi doeghen op eenen tijt

 

Dan droncken drincken als een swijn?

 

Mijn boelken moet een jonck man zijn.’

 

 

 

5.

 

‘Ic mach wel claghen mijn verdriet,

 

Ic minne ende worde niet ghemint.’

 

‘Nu swijghet ‘seyt si ‘luerefaes!

 

Vrijdt elders daer ghi troost ghewint.

 

Ic hebbe bemint een jonghelinck,

 

Mijn herte verblijt in zijn aanschijn.

 

Mijn boelken moet een jonck man zijn.’

 

 

 

ANTWERPSCH LB. 1544. No. XXXVII.

 

Een nyeu liedeken.

Kamper Lb. Biii voor 1542. - 1630 † Coornhert (1^ste uitg. 1575).