Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

138.
Ter eere van haer wil ick een liet
(Ps. XCIII)

^*†

1.
Ter ee - re van hem
wil ick een liet be - ghin - - - - - - - nen
Gheen droe - - ver stem
dan scey-den van sijn der min - nen
alleene doer hem
is ver - won - nen die doot,
noyt grief so groot
hy en ver - wan ter noot
alst her - te ghe - looft van bin - nen.

2.
Och troostelijck greyn!
In u en mach niemant clagen.
Alle last certeyn,
Hoe swaer het si om draghen
Int swerelts pleyn
Tsy te lande oft ter zee,
Ist Jhesu sonder wee.
Doer u ghelee
Ghi maect druc blide draghen.

3.
Al yst nu den tijt
Dat u niders regneren,
Sterct ons in strijt,
Verwint ons persequeren
Die menich benijdt
Dat ghi alleen vermuecht
Stercken die duecht
In druc maken verhuecht
In pijn doen triumpheren.

* De noot ontbreekt 2.

† Drukfout; de noot is over het hoofd gezien, omdat zij op het eind van den regel stond.

[p. 249]

 

4.

 

Quade niders fel

 

Wilt te swijghen pooghen

 

Then is gheen spel

 

Duecht sien met quaden oogen.

 

Stopt uwen rel

 

Oft tsal u wesen leet

 

Te spade, God weet

 

Dalder diepste secreet.

 

Hi en mach nyet sijn bedrogen.

 

 

 

5.

 

Ghi niders expeert,

 

Secreet ende openbare,

 

Wacht wel den steert!

 

God yst wel claer gheware

 

Dattet u deert

 

Dat onse herte op hem staet,

 

Die duecht maect ghi quaet.

 

Dit wel verstaet,

 

God is juge ordinare.

 

 

 

6.

 

God, prince eerbaar!

 

Ic danc u met herten van desen,

 

Dat ghi u woert claer

 

Maect in mijn herte ghepresen;

 

Tes mijn pylaer,

 

Mijn schilt, mijn helm, mijn crijt

 

In alder tijt

 

Ende ook de werelt wijt

 

Salt mijn bescermsel wesen.

 

 

 

7.

 

Dit is ghedaen

 

Teghen swerelts fantasie

 

Om druck af de dwaen

 

Spijt tsvyants practesie

 

Al sou men hem vlaen

 

Die dit heeft ghedicht

 

Hi blijft vast ghesticht

 

In des waerheyts licht,

 

Doer haer sal hi verbliden.

 

 

 

EEN DEUOOT ENDE PROFITELYCK BOECXKEN 1539

 

uitg. D.F. SCHEURLEER bl. 95.

Bij gebrek van den origineelen tekst geef ik deze geestelijke parodie, die het oorspronkelijke minnelied zoo dicht op de hielen na volgt, dat men een duidelijk beeld van den oorspronkelijken tekst krijgt. De stemopgave is ‘Ick seg adieu’, en daarom worden in het Prof. Boecxken de twee laatste regels steeds herhaald; hoewel de aangeduide muzikale variant van dat lied in het Prof. Boecxken bl. 92 anders is als ons Ps. LXV en tegen het eind langer, (zie nr. 99).